پیش بینی مهارت های ارتباطی بر اساس ویژگی های شخصیتی و خودپنداره

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی مهارت های ارتباطی بر اساس ویژگی های شخصیتی و خودپنداره در دختران دانشجو انجام شد. پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل دختران دانشجو مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن در نیمسال دوم 97 - 1396 به تعداد 1357 نفر بود.240 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های مهارت های ارتباطی (Queendam, 2004)، ویژگی های شخصیتی فرم کوتاه (NEO, 1992) و خودپنداره (Beck, 1990) بود. نتایج حاصل از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری سلسله مراتبی نشان داد خودپنداره 4/21درصد (01/0 <p) واریانس مهارت های ارتباطی را پیش بینی می کند. روان رنجورخویی رابطه منفی و معنادار (05/0 <، 171/0β=p) و برون گرایی (01/0p < ، 195/0β=)، با کمی اغماض گشودگی (069/0=، 104/0β=p) و باوجدان بودن (05/0 < ، 164/0β=p) رابطه مثبت و معنادار با مهارت های ارتباطی دارند. بین ویژگی توافق پذیری و مهارت های ارتباطی رابطه معنی داری مشاهده نشد. همچنین نتایج نشان داد خودپنداره به همراه ویژگی های شخصیتی می توانند 5/33درصد از واریانس مهارت های ارتباطی را تبیین کنند؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت ویژگی های شخصیتی و خودپنداره ازجمله عوامل موثر در پیش بینی مهارت های ارتباطی دانشجویان به شمار می روند.