مقایسه فعالیت آنتی ‎اکسیدانی و سمیت سلولی و محتوای فنلی چهار گونه مریم گلی از ایران

استفاده از گیاهان دارویی از زمان های قدیم یکی از بهترین روش های درمانی محسوب می شدند. امروزه نیز گیاهان به علت خواص آنتی اکسیدانی، ضدمیکروبی، ضدسرطانی و دیگر پتانسیل های زیستی در طب سنتی و مدرن مورد استفاده قرار می گیرند.

اندام های هوایی چهار گونه مریم گلی (Salvia)  شامل دو جمعیت از مریم گلی اصفهانی (S. reuteriana Boiss.)، دو جمعیت از مریم گلی لبه دار (S. limbata C.A.Mey.) و یک جمعیت از هر یک از گونه های مریم گلی سوری (S. syriaca L.) و مریم گلی شاخ گوزنی (S. ceratophylla L.) از منطقه کاشان مورد بررسی قرار گرفت.

فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره های متانلی نمونه های گیاهی به روش مهار رادیکال آزاد DPPH ارزیابی شد. محتوای ترکیب های فنلی و فالونوییدی تام با روش فولین سیوکالتیو و آلومینیوم کلرید سنجش شد. همچنین اثر سمیت سلولی عصاره متانلی نمونه ها بر رده سلولی HeLa با آزمون MTT بررسی شد.

در آزمایش DPPH میزان IC50 عصاره های متانلی بین 0/15 ± 39/08 تا 0/63 ± 163/77 میکروگرم بر میلی گرم متغیر بودند. میزان فنل بین 3/09 ± 42/7 تا 1/15 ± 105/8 میکروگرم بر میلی گرم  و میزان فلاونویید بین 2/52 ± 30/07 تا 2/2 ± 82/46  میکروگرم بر میلی گرم متغیر بودند. میزان فعالیت آنتی اکسیدانی گونه ها، با پلی فنل های موجود در آنها رابطه مستقیم داشت. عصاره های متانلی گونه های مریم گلی در این مطالعه بر رده سلولی HeLa اثر سمیت سلولی نشان دادند.

نتیجه گیری:

 دو جمعیت مریم گلی اصفهانی بیشترین اثر سمیت سلولی را در مقایسه با دیگر گونه های مریم گلی نشان دادند. تمام عصاره های مورد بررسی دارای فعالیت های آنتی اکسیدانی ضعیف تا متوسط بودند. عصاره مریم گلی شاخ گوزنی با بالاترین فعالیت آنتی اکسیدانی همراه بود.