سیر تحول سلفی گری از خلوص گرایی در فکر تا خشونت ورزی در عمل

هدف پژوهش حاضر بررسی سیر تحول سلفی گری است. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی بوده و به این مساله اصلی پرداخته شده است که چگونه این اندیشه نضج گرفت و به مرور زمان در دوران معاصر به نیرویی عملیاتی که توسل به خشونت ویژگی تمایزبخش آن در جهان اسلام است، تبدیل گردید. همچنین با اتکاء به رویکرد روندکاوی تاریخی، با تمایزگذاری بین دو مفهوم سلفیه و سلفی گرایی، چارچوب کلامی شکل د هنده به سلفیه صدر اسلام نزد اهل سنت در تقابل با فرق دیگر به عنوان پس زمینه فکری تشریح گردید. در پرتوی همین تمایزگذاری، سلفی گری قدیم و جدید بازشناسی شده و با بررسی بازتاب های اندیشگی سلفی گری قدیم در سلفی گری جدید، پژواک های عملی آن در سه دهه اخیر تشریح شده است. نتایج نشان داد که دگرگون سازی این روند از طریق اشاعه آموزه های واقعی دین اسلام که می تواند نقش چشمگیری در به حاشیه راندن اندیشه و عمل خشونت ورزانه سلفی گری وهابیت بنیان در جهان پرتلاطم امروز داشته باشد، ضروری است. هرچه از زمان صدر اسلام به دوران معاصر نزدیک تر می شویم، رفتار مدعیان سلفی گری از آموزه های سلف صالح دورتر شده است.