اثر نانوذرات اکسیدروی بر استرس اکسایشی در سلول های سرطان ریه غیرکوچک انسان A549

سرطان ریه از رایج ترین سرطان ها در مردان و زنان است و در سطح جهانی در حال گسترش می باشد. مطالعات پیشین نشان دادند که استفاده از نانوذرات اکسیدروی به علت خواص منحصر به فردشان، می توانند عامل امیدبخشی در درمان سرطان باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر نانوذرات اکسیدروی بر استرس اکسایشی در سلول های سرطانی غیرکوچک ریه انسان (A549) می باشد. سلول های A549 با غلظت های مختلف از نانوذره اکسیدروی تیمار شد و سنجش MTT و رنگ آمیزی تریپان بلو برای تعیین IC50 و توان زیستی سلول در روزهای 1، 3، 5 و 7 انجام شد. همچنین برای بررسی اثرات آپوپتوزی غلظت IC50 این نانوذرات از روش های رنگ آمیزی گیمسا و اکریدین اورنج/اتیدیوم بروماید و اندازه گیری فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز استفاده شد. نتایج نشان داد که نانوذرات اکسیدروی درصد بقای سلول های A549 را به صورت وابسته به دوز و زمان کاهش داده و غلظت IC50 به دست آمده mg/mL 5 بود. نتایج رنگ آمیزی نشان دهنده افزایش درصد سلول های آپوپتوز یافته در گروه های تیمار سلولی بود. همچنین نتایج آنزیمی نشان داد که فعالیت هر دو آنزیم در گروه های تیمار در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت. نتایج این پژوهش نشان داد که نانوذرات اکسیدروی توانایی القای مرگ سلولی را در سلول های سرطانی ریه دارند و امید است که در آینده بتوان با هدفمند کردن این نانوذره به عنوان یک ترکیب دارویی جدید در درمان سرطان مورد استفاده قرار گیرد.