نقش تنظیم هیجان، خودباوری و انعطاف پذیری روانشناختی در پیش‎بینی اضطراب اجتماعی و افسردگی دانش آموزان دختر متوسطه اول با میانجی‎گری عملکرد اجتماعی

ابن پژوهش با هدف بررسی نقش تنظیم هیجان، خودباوری و انعطاف پذیری روانشناختی در پیش‎بینی اضطراب اجتماعی و افسردگی دانش‏آموزان با میانجی‎گری عملکرد اجتماعی انجام شد. روش پژوهش کمی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری دانش‏آموزان دختر مدارس دوره اول متوسطه شهر قم در سال تحصیلی 1399-1398 بودند. 359 نفر از این‏ افراد به شیوه نمونه‏گیری خوشه ای تصادفی وارد پژوهش شدند و به سیاهه اضطراب اجتماعی (کانر و همکاران، 2000)، سیاهه تجدیدنظرشده افسردگی (بک و همکاران، 1996)، پرسشنامه تنظیم هیجان (گروس و جان، 2003)، مقیاس خودباوری کودکان و نوجوانان (پیرس و همکاران، 2002)، سیاهه انعطاف‏پذیری روانشناختی (دنیس و وندروال، 2010) و مقیاس درجه بندی عملکرد اجتماعی (گرشام و الیوت، 1990) پاسخ دادند. داده ها با ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری تحلیل شد. بر اساس یافته‏های این پژوهش، مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار بود (058/0=RMSEA، 920/0=GFI، 941/0=IFI، 671/8/0=2χ و 05/0>P-value). تمام مسیرهای مستقیم معنادار شدند (05/0>P) و مسیرهای غیرمستقیم تنظیم هیجان، خودباوری و انعطاف پذیری روانشناختی نیز از طریق عملکرد اجتماعی با اضطراب اجتماعی و افسردگی معنادار بود. نتایج پژوهش حاضر می‏تواند به عنوان الگویی مناسب برای تدوین و طراحی برنامه های پیشگیری از مشکلات ناشی از اضطراب اجتماعی و افسردگی دانش آموزان مفید باشد.