فراتحلیل تحقیقات انجام شده پیرامون رابطه بین تاب آوری و رضایت از زندگی

رضایت از زندگی یکی از مولفه های مهم بهزیستی است که سطوح پایین آن در بین افراد پیامدهای منفی زیادی به همراه دارد. تحقیقات بسیاری بر روی عوامل موثر بر رضایت از زندگی انجام شده است که یکی از این عوامل تاب آوری است. در این راستا، هدف از پژوهش حاضر جمع آوری و یکپارچه سازی نتایج رابطه بین تاب آوری و رضایت از زندگی و محاسبه اندازه اثر آن ها با استفاده از الگوی پژوهشی فراتحلیل بوده است. به منظور پاسخگویی به سوال فراتحلیل، از مجموعه پژوهش های انجام شده درباره رابطه تاب آوری و رضایت از زندگی در سطح کشور، 11 پژوهش که ازلحاظ روش شناختی موردقبول بود و ملاک های درون گنجی را داشت، برای انجام فراتحلیل انتخاب شد. بازه زمانی مطالعات از سال 1385 تا 1398 بوده است. پژوهش حاضر با بهره گیری از روش ترکیب اندازه اثر به روش Schmitt and Hunts نشان داد که میانگین اندازه اثر مربوط به رابطه تاب آوری و رضایت از زندگی در ایران برای مدل اثرات ثابت برابر 411/0 و برای اثرات تصادفی برابر 422/0 است که هر دو در سطح 000/0 معنادار هستند؛ بنابراین میانگین اندازه اثر پژوهش حاضر 422/0 است و این مقدار با توجه به معیار Cohn در حد متوسط است.