بررسی پتانسیل های توسعه گردشگری فرهنگی مرزی در استان گیلان

یکی از عرصه‌های نوین در مطالعات حوزه برنامه‌ریزی طرح‌های توسعه در ایران، مناطق مرزی می‌باشند. هرچند از گذشته تاکنون ابعاد گوناگون مسایل و مشکلات مربوط به این مناطق به‌طور پراکنده مورد مطالعه قرار گرفته است، اما آمایش این مناطق تاکنون جایگاهی در نظام برنامه‌ریزی توسعه کشور نداشته است به همین دلیل، فقدان یک چارچوب نظری برای انجام مطالعات علمی در رابطه با آمایش مناطق مرزی دیده می‌شود. مناطق مرزی خود عاملی برای جذب گردشگر هستند و به میزان زیادی پتانسیل جهت توسعه گردشگری را دارا می‌باشند و در مقابل گردشگری نیز می‌تواند با گسترش در مرزها، این مناطق را تا سطح جهانی شدن مطرح کند، در نتیجه این فعالیت پیچیده نیاز به برنامه‌ریزی دارد، یکی از مناطق مرزی مناسب گردشگری در ایران بندر چند منظوره آستارا می‌باشد؛ که هم مرز بودن آن با کشور آذربایجان از نقطه نظر تجاری و گردشگری حایز اهمیت است، وجوه مشترک فرهنگی و قومیتی در این محدوده مرزی دو کشور می‌تواند پتانسیل مناسبی جهت جذب گردشگران باشد. هدف این مقاله بررسی اهمیت برنامه‌ریزی گردشگری مرزی بندر چند منظوره آستارا براساس پتانسیل‌های جذب توریست در منطقه می‌باشد. روش پژوهش بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت توصیفی-تحلیلی است. داده‌ها از منابع کتابخانه‌ای، داده‌های آب وهوا شناسی و مصاحبه با نخبگان می‌باشد و از طریق مدل  TCI،SWOT مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌های حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که به علت موقعیت مستعد محدوده مرزی آستارا در شمال ایران با کشورهای حوزه خزر، توسعه گردشگری فرهنگی می‌تواند یکی از بخش‌های پراهمیت برنامه‌ریزی در این منطقه باشد که در این راستا بررسی پتانسیل‌های گردشگری فرهنگی و ماه‌های آسایش توریست، توان‌ها و زمان‌های مناسب گردشگری مرزی در آستارا را مشخص می‌کند. از آنجا که بحث گردشگری مرزی در ایران معقوله‌ای جدید است در این مقاله فقط به لزوم توجه به آن در برنامه‌ریزی‌های گردشگری فرهنگی به‌عنوان یک جنبه مهم در آمایش سرزمین‌های مرزی اشاره شده است.