مطالعات مورفولوژی، رسوب و هیدرودینامیک جریان محدوده تقاطع رودخانه کارون و اروند با استفاده از داده های میدانی و مدل سازی عددی

ارایه اقدامات صحیح مهندس به منظور محافظت از رودخانه ها مستلزم شناخت رفتار مورفولوژیک رودخانه و بررسی پدیده های هیدوردینامیکی منطقه است. محل برخورد رودخانه های کارون به عنوان بزرگ ترین و طولانی ترین رودخانه ایران با رودخانه مرزی اروند به علت موقعیت استراتژیک آن از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. در این مقاله با استفاده از اندازه گیری میدانی و مدل سازی عددی به بررسی فرآیندهای هیدرودینامیکی این ناحیه پرداخته شده است. اندازه گیری پارامترهای دریایی مربوط به منطقه مرزی با دسترسی سخت در محدوده تقاطع کارون به اروند است و شامل برداشت تراز سطح آب و سرعت جریان، هیدروگرافی، دانه بندی رسوب، و مدل سازی هیدرودینامیکی جریان و رسوب می شود.اندازه گیری های سرعت جریان نشان می دهد که سرعت جریان غالب در این ناحیه به سمت اروند می باشد و جزر و مد اروند تنها می تواند سرعت جریان های این رودخانه را به صورت موضعی کاهش دهد. تغییرات هیدروگرافی نیز نشان دهنده جریان های سیلابی در کارون می باشد که مانند جت آب عمل می نماید به طوری که سبب تغییرات قابل توجه در بستر محل تقاطع رودخانه های کارون و اروند و جابجایی خط ژرفگاه به سمت عراق شده است. در محل تقاطع رودخانه های با توجه به تغییرات شدید عمق، رسوبات نسبت به سایر نقاط درشت دانه می باشند و نیز غلظت رسوبات با حرکت در عمق افزایش می یابد. نتایج مدل عددی با اندازه گیری های میدانی مطابقت داشته و حاکی از این است که آورد رسوبی در رودخانه اروند توسط رودخانه کارون صورت می گیرد و اثرات آورد رسوبی رودخانه اروند بر کارون بسیار ناچیز می باشد. همچنین محل تقاطع این دو رودخانه پتانسیل بالایی برای رسوب گذاری و افزایش ضخامت بستر دارد.