بررسی قابلیت انتقال کاربری اراضی و پوشش زمین با استفاده از روش های رویه یادگیری بر مبنای نمونه وزنی مشابهت، رگرسیون لجستیک و ژئومد (مطالعه موردی: حوزه بسطام شهرستان سلسله)

ارزیابی و برآورد قابلیت انتقال با صحت بالا، یک گام مهم در روند مدل سازی و پیش بینی تغییرات کاربری اراضی و پوشش زمین است. هدف از این پژوهش، بررسی قابلیت تغییرات کاربری اراضی و پوشش زمین با استفاده از روش های رویه یادگیری بر مبنای نمونه وزنی مشابهت، رگرسیون لجستیک و ژیومد است.

نقشه های کاربری اراضی و پوشش زمین مربوط به یک دوره زمانی 30 ساله (1364 تا1394) با استفاده از تصاویر ماهواره های لندست 5 و 8 تهیه شد. مدل سازی قابلیت انتقال کاربری اراضی و پوشش زمین با استفاده از روش های رویه یادگیری بر مبنای نمونه وزنی مشابهت، رگرسیون لجستیک و ژیومد و متغیرهای تاثیرگذار در روند تغییرات صورت گرفت. میزان صحت نتایج به دست آمده از مدل ها با استفاده از نقشه واقعیت زمینی تعیین شد. مراحل اجرایی این پژوهش در بازه زمانی سال های 1395 تا 1396 انجام شد.

میزان ضریب کاپا برای روش های رویه یادگیری بر مبنای نمونه وزنی مشابهت، رگرسیون لجستیک و ژیومد به ترتیب 84/0، 76/0 و 67/0 محاسبه شد. بررسی نقشه های پیش بینی شده برای سال 1409 با استفاده از روش رویه یادگیری بر مبنای نمونه وزنی مشابهت و زنجیره مارکوف نشان داد که مساحت مناطق مسکونی، باغات و اراضی کشاورزی روند افزایشی و مساحت اراضی بایر، جنگل ها، مراتع و منابع آبی روند کاهشی خواهند داشت.

در نهایت نتایج حاکی از دقت نسبتا بالای سه روش در برآورد قابلیت تغییرات کاربری اراضی و پوشش زمین است پاما با توجه به ضرایب کاپای به دست آمده، دقت روش رویه یادگیری بر مبنای نمونه وزنی مشابهت بیشتر از دو روش دیگر بوده است.