مدل یابی ساختاری ادراک درد در افراد مبتلا به نشانگان درد مزمن عضلانی اسکلتی بر اساس سیستم بازداری رفتاری: با میانجی گری فاجعه سازی و حمایت اجتماعی ادراک شده

دردهای مزمن و به ویژه دردهای عضلانی اسکلتی شیوع بالایی دارند و می توانند ابعاد کیفیت زندگی و سلامتی بیمار و اطرافیان آن ها را تحت تاثیر قرار دهند؛ بنابراین پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه سیستم بازداری رفتاری با ادراک درد با در نظر گرفتن نقش میانجی فاجعه سازی و حمایت اجتماعی ادراک شده در افراد مبتلا به نشانگان درد مزمن صورت گرفت. 

در این مطالعه توصیفی همبستگی تعداد 270 نفر بیمار مبتلا به روش در دسترس انتخاب شدند و با پرسشنامه های استاندارد نظام های مغزی رفتاری ویلسون و گری (2003)، ادراک درد شده ون کورف (1990)، فاجعه سازی درد سالیوان و همکاران (1995) و حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکارانش (1998) را تکمیل کردند. داده های جمع آوری شده در نرم افزارهای آماری SPSS20 و PLS3 با روش های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. 

یافته ها نشان داد  فاجعه سازی و حمایت اجتماعی ادراک شده به طور معناداری رابطه بین سیستم بازداری رفتاری را با دردادراک شده میانجیگری می کند. بین سیستم بازداری رفتاری با دردادراک شده رابطه معنادار مستقیم وجود داشت (05/0<P). 

یافته های این مطالعه اهمیت نقش واسطه متغیرهای روانی و اجتماعی را در کنار درد ادراک شده نشان می دهد و نشان دهنده این موضوع است که تاثیر متغیرهای مختلف بر شدت درد یک رابطه خطی نیست.