اثرات تمرین تناوبی با شدت بالا بر CTRP1 و CTRP3 در زنان مبتلا به دیابت نوع دو

نشان داده شده است که اعضای خانواده ی C1q/tumor necrosis factor (TNF) related proteins (CTRPs) نقش مهمی در متابولیسم و التهاب دارند. با این حال، اطلاعات محدودی در مورد ارتباط تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) با سطوح پروتئین های CTRP1 و CTRP3 در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو وجود دارد. بنابراین، هدف این مطالعه ارزیابی اثرات 12 هفته تمرین HIIT بر روی پروتئین های CTRP1 و CTRP3 در زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود.

در یک مطالعه ی نیمه تجربی و طرح پیش آزمون- پس آزمون، تعداد 30 نفر زن مبتلا به دیابت نوع دو (با میانگین و انحراف معیار؛ سن: 21/4±69/40 سال و نمایه ی توده ی بدن: 88/2±81/34 کیلوگرم بر مجذور قدر به متر) به طور تصادفی در دو گروه تمرین HIIT (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. گروه تمرین یک برنامه ی تمرین تناوبی، 3 جلسه در هر هفته، با شدت 90-80% ضربان قلب بیشینه، 60 دقیقه در هر جلسه به مدت 12 هفته اجرا کردند. وزن، نمایه ی توده ی بدن، اوج اکسیژن مصرفی، قند خون ناشتا و سطوح سرمی پروتئین های CTRP1 و CTRP3 قبل و بعد از دوره ی مطالعه اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون t وابسته و تحلیل کوواریانس در سطح کمتر از 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

پس از 12 هفته تمرین، تفاوت معناداری در وزن، نمایه ی توده ی بدن، اوج اکسیژن مصرفی، قند خون ناشتا و سطوح سرمی پروتئین های CTRP1 و CTRP3 بین گروه ها وجود داشت (05/0<p). با این حال، آزمون کوواریانس کاهش معناداری در وزن، نمایه ی توده ی بدن، قند خون ناشتا، سطوح سرمی پروتئین های CTRP1 و CTRP3 و افزایش معناداری در اوج اکسیژن مصرفی گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل پس از 12 هفته مداخله را نشان داد (05/0<p).

نتایج این تحقیق نشان داد، 12 هفته برنامه ی HIIT یک روش موثر و ایمن برای بهبود سطوح سرمی پروتئین های CTRP1 و CTRP3 در زنان چاق مبتلا به دیابت نوع دو بود. با این حال، تحقیق بیشتری با کنترل بیشتر برای تعیین اثرات این مداخله ی غیر دارویی روی آدیپونکتین های ضد التهابی مورد نیاز است.