مقایسه اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی و تنظیم هیجانی بر علائم کمبود توجه/ بیش فعالی و اضطراب در نوجوانان دختر مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی

هدف این پژوهش، مقایسه تاثیر رفتار درمانی دیالکتیکی و تنظیم هیجانی بر علایم کمبود توجه/بیش فعالی و اضطراب در نوجوانان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 99-1398 بودند که 45 نفر از آنان با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه علایم کمبود توجه/ بیش فعالی (Conner Erhardt & Sparrow, 1999)  و اضطراب کودکان (Bimaher, 1997)  استفاده شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل  و مرحله پیگیری بود. گروه های آزمایش تحت رفتار درمانی دیالکتیکی (12جلسه 60 دقیقه ای) و تنظیم هیجانی (8جلسه 45 دقیقه ای) قرار گرفتند و پس از یک ماه مرحله پیگیری انجام شد.  داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که هر دو رفتار درمانی دیالکتیکی و تنظیم هیجانی برکاهش علایم کمبود توجه/ بیش فعالی و اضطراب دانش آموزان اثربخشند (0.01p<)، همچنین نتایج تحلیل بنفرونی نشان داد، رفتار درمانی دیالکتیکی نسبت به تنظیم هیجانی، دارای تاثیر بیشتری برکاهش علایم کمبود توجه/بیش فعالی و بهبود اضطراب دانش آموزان است (0.05p<).