نقش ادراک خطر و انزوای اجتماعی در پیش بینی اضطراب کووید-19 با میانجی‫گری اضطراب سلامت در دانشجویان

بیماری کووید- 19 بزرگ ترین نوع بیماری های واگیردار می باشد که جهان را فراگرفته است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش ادراک خطر و انزوای اجتماعی در پیش بینی اضطراب کووید- 19 با میانجیگری اضطراب سلامت در دانشجویان انجام گرفت.

پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بود که با مشارکت 240 نفر از دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی در نیمسال دوم 1399 که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام گرفت. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه های ادراک خطر دینگ و همکاران، انزوای اجتماعی راسل و همکاران، اضطراب کووید- 19 علیپور و همکاران و اضطراب سلامت سالکوفسکیس و همکاران و بصورت آنلاین انجام شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر) با استفاده از نرم افزارهای spss-25 و Lisrel-8.8 تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که اضطراب کووید- 19 با ادراک خطر، ارتباط منفی و با متغیرهای انزوای اجتماعی و اضطراب سلامت ارتباط مثبت و معناداری داشت. همچنین  اضطراب سلامت با ادراک خطر ارتباط منفی و با انزوای اجتماعی، ارتباط مثبت داشت (0/001>p). شاخص های برازش مدل نیز مسیر ادراک خطر بر اضطراب کووید- 19 (0/20-)، ادراک خطر بر اضطراب سلامت (0/23-)، انزوای اجتماعی بر اضطراب کووید- 19، (0/17)، انزوای اجتماعی بر اضطراب سلامت (0/31) و اضطراب سلامت بر اضطراب کووید- 19، (0/59) را تایید کرد.

بر اساس یافته های مطالعه حاضر، سیاست گذاران سلامت از جمله ستاد مبارزه با کرونا و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در برنامه های آموزشی که با هدف بهبود بهزیستی روان شناختی افراد در بحران کرونا تدارک می بینند، می توانند نحوه کنترل ادراک خطر و کاهش انزوای اجتماعی و اضطراب سلامت را به افراد آموزش دهند.