تاثیر مداخله مبتنی بر ذهن آگاهی بر هوش معنوی و بهزیستی روان شناختی افراد مبتلا به دیابت نوع 2

دیابت، فعالیت‌های روزانه را مختل می‌کند و کیفیت زندگی و بهزیستی روانی افراد را در ابعاد مختلف تحت تاثیر قرار می‌دهد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش شناخت رفتاری مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر هوش معنوی و بهزیستی روان‌شناختی افراد مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شده است.

مواد و روش‌ها: 

پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون در سال 1397 انجام شد. جامعه هدف شامل کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه‌کننده به کلینیک دکتر شایسته، بیرجند بودند که از بین آنان30 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. معیار ورود به مطالعه عبارت از تایید بیماری دیابت توسط پزشک و سن بود. برای گردآوری داده‌ها از دو پرسشنامه بهزیستی روان‌شناختی ریف (1989 م.) و پرسشنامه هوش معنوی کینگ (2008 م.) استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و نرم‌افزار آماری SPSS 18 انجام شد.

ملاحظات اخلاقی:

 پیش از شروع جلسات، افراد شرکت‌کننده از موضوع و روش اجرای جلسات مطلع گردیدند و رضایت آگاهانه و شفاهی آنان کسب شد.

یافته‌ ها:

 آموزش شناخت رفتاری مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر هوش معنوی بیماران دیابتی تاثیر معنی‌داری داشت (037/0=p، 81/4=F). همچنین، آموزش شناخت رفتاری مبتنی بر ذهن‌آگاهی به طور معنی‌داری متوسط بهزیستی روان‌شناختی بیماران دیابتی را افزایش داد (001/0=p، 686/17=F).

نتیجه‌ گیری: 

یافته‌ها نشان داد آموزش شناخت رفتاری مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر هوش معنوی و بهزیستی روان‌شناختی بیماران دیابتی تاثیر معنی‌داری دارد. بنابراین توصیه می‌شود آموزش ذهن‌آگاهی در برنامه‌های آموزشی مبتلایان به دیابت نوع 2 گنجانده شود.