جایگاه اقرار در جرایم سیاسی؛ با تمرکز بر ادله الکترونیکی و فضای مجازی

موضوع این مقاله بررسی جایگاه اقرار در جرایم سیاسی و مطبوعاتی (با ماهیت سیاسی) با نگاهی به ادله الکترونیکی و فضای مجازی است. پرسش اصلی مقاله این است که ادله الکترونیکی ناظر بر اقرار متهم به بزه انتسابی، می تواند ادله ای اثباتی ناظر بر مجرمیت او باشد؟ فرضیه پژوهش بر این بوده که به هر حال ادله الکترونیکی نیز می توانند وجه اثباتی داشته باشند. پژوهش با بررسی مفردات مختلف مسئله به این جمع بندی رسیده است که اگر چه ادله الکترونیکی نیز با شرایطی که در بحث عام اقرار آمده است و با توجه به ادله اثبات دعوا و قوانین موضوعه می توانند ناظر بر اقرار متهم به بزه انتسابی باشند، ولی در وجه کیفری با توجه به اصل تفسیر مضیق بسیاری از این دلایل وجه اقراری خودشان را از دست می دهند. روش تحقیق در این مقاله کیفی از نوع توصیفی-تحلیلی است و داده ها به شکل فیش برداری و از طریق کتابخانه ای گردآوری و تجزیه و تحلیل شده اند.