تحلیل و ارزیابی میزان تحقق پذیری حکمرانی خوب شهری در ارومیه

 روند سریع گسترش شهرهای ایران بدون پیش بینی و استقرار ترتیبات نهادی و قانونی لازم برای کنترل و هدایت توسعه و ارایه خدمات متناسب در کل منطقه موجب بروز مشکلات و چالش های محتوایی متعدد، همچون گسترش سکونتگاه های غیر رسمی، تخریب محیط زیست و... شده است. در چنین شرایطی گذار از حکومت شهری به صورت متمرکز و سلسله مراتبی، به سوی حکمروایی مطلوب، غیرمتمرکز و مردم سالار امری اجتنا ناپذیر است. لذا بکارگیری رویکرد حکمروایی خوب و متناسب با بافت فرهنگی، سیاسی و اقتصادی کشورمان، به عنوان رویکردی که کشور را بیش از پیش در مسیر توسعه ی پایدار هدایت خواهد کرد، ضرورتی بسیار پیدا کرده است. در این راستا هدف پژوهش حاضر، تحلیل و بررسی میزان تحقق پذیری حکمروایی خوب شهری در مدیریت شهری شهر ارومیه می باشد.

 روش تحقیق توصیفی تحلیلی بکارگرفته شده در این پژوهش از نوع کاربردی می باشد. جامعه آماری پژوهش، مناطق چهارگانه شهر ارومیه بوده و 384 نفر به عنوان حجم نمونه و با استفاده از مدل کوکران انتخاب شده اند شاخص های کارآیی، مشارکت، پاسخگویی، شفافیت، قانونمندی، اطلاع رسانی وعدالت از طریق مشاهدات میدانی و پرسشنامه گردآوری شده و جهت پردازش اطلاعات از نرم افزار  SPSS و مدل SWOT استفاده شده است.

 از میان مولفه های تاثیرگذار، شاخص اثربخشی و کارآیی دارای بیشترین و شاخص اطلاع رسانی کم ترین تاثیر را در تحقق حکمرانی خوب شهری در ارومیه داشته است. و در بین گویه های شاخص کارآیی، پایین بودن سطح کیفیت معابر شهری دارای بالاترین رتبه می باشد میانگین رتبه ی عوامل درونی (نقاط قوت و ضعف) 25/2 بوده و میانگین رتبه ی عوامل بیرونی (نقاط فرصت و تهدید) 75/2 می باشد و بنا به ماتریس عوامل داخلی و خارجی (IE)، راهبردهای اقتضایی برای محدوده پیشنهاد گردید.

 نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که تحقق حکمروایی خوب شهری در ارومیه در گرو تمرکززدایی، تصمیم سازی و واگذاری اختیارات توام با پاسخ گویی مناسب؛ بسط و توسعه ی نهادهای مدنی و ایجاد زمینه جهت مشارکت های مردمی؛ توجه و تاکید بر رعایت اصول شهروندی با بسترسازی فرهنگی و... می باشد