رنج تعالی بخش یا رشد پس از آسیب: مطالعه تطبیقی امکان رشد پس از طلاق در اسلام و روان شناسی مثبت گرا

در جهان بینی دینی، به طور عام و در دین اسلام به طور خاص، این مفهوم وجود دارد که  درد و رنجی که فرد در زندگی متحمل می شود بیهوده و عبث نیست بلکه می تواند زمینه ای برای رشد و تعالی انسان باشد؛ مفهومی که در روان شناسی مثبت گرا به آن رشد پس از آسیب گفته می شود. با بررسی آیات و احادیث درمی یابیم به رغم اینکه طلاق در اسلام امری مذموم و ناپسند است، اما در شرایطی که هدف اصلی ازدواج، که تامین آرامش زوجین است، محقق نشود جواز طلاق می تواند صادر شود. یافته های روان شناسی نیز همسو با آموزه های اسلامی، نشان می دهند در شرایطی که کیفیت ازدواج بسیار پایین باشد، طلاق سبب افزایش بهزیستی روانی و به صلاح افراد است. پافشاری بر ادامه زندگی مشترک زوج های ناهمخوان عواقب زیادی دارد، از جمله طلاق های پنهان، خیانت، خودکشی، همسرکشی و مشکلات تربیتی برای فرزندان. اینجاست که ضرورت طلاق رخ می نماید. اما طلاق، به رغم پیامدهای منفی اش می تواند منجر به تغییراتی مثبت در افراد شود، از جمله شناخت عمیق تر زندگی، گسترش روابط معنادار باخانواده و دوستان، دستیابی به احساس قدرت درونی، تغییر در اولویت های زندگی و درک عمیق تر موضوعات معنوی و وجودی. با توجه به اجتناب ناپذیر بودن طلاق، لازم است با مطالعه دقیق و موشکافانه همه ابعاد طلاق از جمله پیامدهای مثبت آن، زمینه های شکل گیری رشد پس از طلاق فراهم گردد.