بررسی رضایت شغلی و عوامل تنش زای شغلی در پرسنل عملیاتی اورژانس پیش بیمارستانی شهرستان رشت درسال 1396

مفهوم رضایت شغلی پدیده‌ای حایز اهمیت درحوزه بهداشت و درمان است. نبود رضایت از کار تاثیرات منفی به نحوه عملکرد افراد خواهد داشت .اورژانس 115 در طول یک روز کاری خود با موقعیت‌های تنش‌زای زیادی رو به رو هستند به یقین این فشارهای روحی در کیفیت کاری آنها تاثیر خواهد گذاشت. بررسی ارتباط رضایت شغلی و عوامل تنش‌زای شغلی در پرسنل عملیاتی اورژانس پیش بیمارستانی شهرستان رشت در سال 1396 در این مطالعه انجام شد.

 این پژوهش مطالعه توصیفی مقطعی است و جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه تکنیسین‌های پایگاه‌‌های شهری اورژانس رشت در نظر گرفته شده است. اطلاعات مورد نیاز در مطالعه با استفاده از 3 پرسشنامه از افراد کسب شده است. در این تحقیق از پرسشنامه‌های دموگرافیک افراد مورد مطالعه و پرسشنامه رضایت شغلی و پرسشنامه ارزیابی تنش شغلی استفاده شده است.

نمونه‌های مورد مطالعه در گروه سنی 31 تا 40 سال و از لحاظ سطح تحصیل اکثریت لیسانس (2/52) بوده‌اند بیشترین میزان رضایتمندی در حیطه همکاران با میانگین 71/3 و میانه  75/3 بوده است. کمترین میزان رضایتمندی در حیطه رضایت از حقوق بوده است. بیشترین میزان عوامل تنش‌زا مربوط به حیطه مراقبت از بیمار با میانگین 04/3 و میانه 16/3 و کمترین میزان عوامل تنش‌زا مربوط به عوامل تنش‌زای بین فردی با میانگین 62/2 می‌باشد.

 از یافته‌های این مطالعه می‌توان چنین نتیجه گرفت چنانچه پرسنل 115 با تنش‌های شغلی کمتری روبرو شوند رضایت‌مندی بیشتری خواهد داشت لذا با کاهش این عوامل می توان سطح رضایتمندی پرسنل 115 را بهبود بخشید. سیاست‌گذاران سیستم بهداشتی درمانی می‌توانند با توجه بیشتر به حقوق و مزایا باعث افزایش رضایت شغلی این افراد شوند و با ارایه راهکارهایی در جهت کاهش تنش شغلی تکنیسین‌های اورژانس به افزایش کیفیت زندگی کاری و بهبود عملکرد آنان کمک نماید.