تغییرات بیان ژن NLRP3 بافت پانکراس به دنبال تمرین تناوبی با شدت متوسط و شدید به همراه مکمل آلفالیپوئیک اسید لیپوزومالدر موشهای دیابتی

فعال سازی اینفلامازومNLRP-3  از مشخصه های التهاب مزمن در دیابت نوع دو است. انجام تمرینات ورزشی در کنار مصرف مکمل های آنتی اکسیدانی قادر به کنترل التهاب می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر شدت های مختلف تمرین همراه با آلفالیپوییک اسید بر بیان ژنNLRP-3  بافت پانکراس موش ها دیابتی بود.

در این مطالعه تجربی، 35 موش ویستار به صورت تصادفی به 7 گروه: کنترل، دیابتی، دیابتی مکمل، دیابتی تمرین تناوبی شدید، دیابتی تمرین تناوبی متوسط، دیابتی تمرین تناوبی شدید+ مکمل، دیابتی تمرین تناوبی متوسط+مکمل تقسیم شدند. پروتکل تمرین تناوبی متوسط و شدید به مدت 6 هفته و 5 جلسه در هفته اجرا شد. تمرین تناوبی شدید شامل 10 وهله 4 دقیقه ای دویدن (با شدت 90-85% سرعت بیشینه) و تمرین تناوبی متوسط شامل 13 وهله 4 دقیقه ای دویدن (با شدت 65-70% سرعت بیشینه) بود. آلفالیپوییک اسید به مقدار 20 میلی گرم در هر کیلوگرم وزن در روز به صورت گاواژ به موش ها داده شد. بافت برداری و خونگیری 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی انجام شد. بیان ژن NLRP-3 از روش real-time PCR اندازه گیری گردید.

بیان ژنNLRP-3  بافت پانکراس در گروه دیابتی نسبت به گروه سالم افزایش معنی داری داشت (0/0001P=). آلفالیپوییک اسید (0/021P=)، تمرین متوسط (0/009P=)، تمرین شدید (0/001P=)، تمرین متوسط+مکمل (0/003P=) و تمرین تناوبی شدید+مکمل (0/0001P=) سطح NLRP-3 بافت پانکراس را به طور معنی داری نسبت به گروه دیایت کاهش دادند.

بیماری دیابت نوع دو با افزایش بیان ژن NLRP-3 در پانکراس همراه است و تمرین تناوبی شدید به همراه مکمل آلفالیپوییک اسید یک مداخله موثرتر در کاهش NLRP-3 پانکراس در دیابت در نظر گرفته می شود.