اثر محافظتی ورزش بر استرس اکسیداتیو، التهاب و تغییرات هیستوپاتولوژی کبد پس از سندرم ترک در رت های معتاد به مرفین

اثرات مضر مرفین بر کبد پس از ‏سندرم ترک نامشخص است. از این رو در این آزمایش، تاثیر ورزش بر استرس اکسیداتیو، التهاب کبد، آنزیم های کبدی و بافت شناسی کبد پس از ‏سندرم ترک در رت ها مورد بررسی قرار گرفت.

در این مطالعه تجربی، 30 سر رت  نر نژاد ویستار بطور تصادفی به 5 گروه شامل کنترل، سندرم ترک، سندرم ترک همراه با ورزش استقامتی، ورزش مقاومتی و ورزش همزمان تقسیم شدند. گروه معتاد، مرفین را به مدت 28 روز دریافت کردند و بعد از ترک آن انواع مختلف ورزش برای 10 هفته انجام شد. در پایان مطالعه، رت  ها کشته شدند و کبد جدا شد و فعالیت آنتی اکسیدانی اندازه گیری شد. هیستوپاتولوژی کبد نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین سطح فاکتور نکروز توموری آلفا (TNFα) اندازه گیری شد.

در گروه ‏سندرم ترک مرفین میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی تام(TAC)، گلوتاتیون، و فعالیت سوپراکسید دیسموتاز (SOD) در مقایسه با گروه کنترل معنی داری کاهش یافت (0/05P<)، درحالی که غلظت مالون دی آلدیید (MDA)، ظرفیت اکسیداسیون تام (TOS) و TNF-α در رت های معتاد در مقایسه با کنترل افزایش چشمگیری داشت(0/05P<). با این حال، استفاده از انواع مختلف تمرین باعث کاهش غلظت MDA، TOS و TNF-α و همچنین افزایش TAC، SOD و گلوتاتیون شد. تجزیه و تحلیل های بافت شناسی نشان دهنده آسیب کبدی شدید در گروه سندرم ترک بود، در حالی که ورزش سبب بهبود این تغییرات شد.

اگرچه از مرفین به عنوان ضد درد در بیماران استفاده می شود، اما این مطالعه نشان داد که مصرف مرفین اثر مضری بر عملکرد ‏و بافت شناسی کبد دارد.‏