تبیین مدل اضطراب کرونا بر اساس تنیدگی والدینی، امید به آینده و رفتارهای وسواسی با میانجی گری ترس از مرگ

هدف مطالعه حاضر تبیین مدل اضطراب کرونا بر اساس تنیدگی والدینی، امید به آینده و رفتارهای وسواسی با میانجی‌گری ترس از مرگ بود. این مطالعه از نظر هدف کاربردی است و نحوه گردآوری داده‌ها همبستگی از نوع توصیفی بود. جامعه آماری پژوهش شامل والدین کودکان و نوجوانان ساکن مناطق مرکزی و جنوبی شهر تهران بود. نمونه پژوهش 231 نفر بودند که از طریق دو مرحله نمونه‌گیری خوشه‌ای و در دسترس و به روش اینترنتی در پژوهش شرکت کردند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌های اضطراب کرونا علیپور و همکاران (1398)، پرسش‌نامه تنیدگی والدینی آبیدین (1995)، پرسش‌نامه امید اسنایدر (1991)، پرسش‌نامه رفتارهای وسواسی محقق‌ساخته و پرسش‌نامه ترس از مرگ تمپلر (1970) بودند. داده‌ها با روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر از طریق نرم‌افزارهای SPSS و AMOS تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که مدل اصلاح‌شده پژوهش پس از حذف متغیر امید به آینده از برازش مطلوبی برخوردار است (99/0=GFI). رفتارهای وسواسی بر اضطراب کرونا اثر مستقیم و غیرمستقیم معناداری دارد (01/0>P). همچنین تنیدگی والدینی اثر غیرمستقیم معناداری بر اضطراب کرونا دارد (05/0>P). با توجه به ارتباط اضطراب کرونا با رفتارهای وسواسی و تنیدگی والدینی، توجه به مداخله‌هایی برای والدین در حین و بعد از کرونا با هدف کاهش آسیب‌های روان‌شناختی ضروری می‌نماید.