تسلیحات لیزری: متعارف یا نامتعارف از منظر حقوق بین الملل

تسلیحات در دو حالت کلی متعارف و نامتعارف وجود دارند. کنوانسیون‌های چهارگانه 1949 ژنو و معاهدات سیزده‌گانه 1907 لاهه، تسلیحات نامتعارف را در سه دسته کلی سمی و شیمیایی، بیولوژیک و اتمی تقسیم نموده‌اند. بکارگیری تسلیحات نامتعارف در هر صورت، ممنوع می‌باشند. تسلیحات متعارف نیز براساس کنوانسیون 1980 به دو دسته مجاز و ممنوعه تقسیم شده‌اند. تسلیحات متعارف ممنوعه سلاح-هایی هستند که در بکارگیری آنها اصول تفکیک، تناسب و ضرورت قابل اعمال نباشند. تسلیحاتی که با هدف درد فراوان و آسیب‌های انسانی غیرقابل کنترل بکار گرفته می‌شوند، سلاح‌های متعارف ممنوعه می‌باشند. هدف اصلی این مقاله، تفکیک تسلیحات لیزری به متعارف و نامتعارف از منظر حقوق بین‌الملل و تحدید بکارگیری تسلیحات لیزری متعارف ممنوعه و نامتعارف در مخاصمات مسلحانه می‌باشد. لذا با بهره‌گیری از یک پژوهش کاربردی با روش توصیفی- تحلیلی، جهت گردآوردی داده‌هایی که با مطالعات کتابخانه‌ای، بدست آمده است، به دنبال تحقق این هدف بوده‌ایم. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که تسلیحات لیزری در انواع کور کننده و منهدم کننده دارای درد و رنج فراوان هستند و در مواردی که از لیزر مستقیم استفاده می‌کنند، عوارض آنها غیرقابل کنترل می‌باشد. لذا می‌توان تسلیحات لیزری که در آنها بصورت مستقیم از لیزر با توان بالا استفاده می‌گردد، را جزء موارد نامتعارف یا متعارف ممنوعه لحاظ کرد و بهره‌برداری از آنها توسط دولت‌ها در مخاصمات مسلحانه، را مشمول مسیولیت‌های حقوقی و کیفری دانست.