سیاست و حکومت سعادت گرا در اندیشه فارابی و آیت الله خامنه ای

سخن گفتن از جامعه سعادت گرا  در نزد اندیشمندان سیاسی یکی از راه های پی بردن به انواع نظام سیاسی مطلوب در جوامع مختلف است. این موضوع در نزد اندیشمندان اسلامی که مساله سعادت هم در قرآن و هم در سنت مطرح شده است، از اهمیت خاصی برخوردار است. پژوهش حاضر درصدد است تا به سیاست و حکومت سعادت گرا  در اندیشه فارابی  و آیت الله خامنه ای بپردازد. فرضیه پژوهش حاضر این است که سیاست و حکومت سعادت گرا  در اندیشه فارابی مبتنی بر وجود صفات و ملکات اخلاقی در نزد رهبران سیاسی و آحاد جامعه و در نزد آیت الله خامنه ای بر نقش حکومت در تامین نیازهای مادی و معنوی مردم استوار است. بر مبنای یافته های پژوهش، رویکرد فارابی به سیاست و حکومت سعادت گرا  تلاشی برای تاسیس نظام سیاسی مطلوب و آرمانی است که الگوی حکومت رسول الله (ص) را همراه با خرد یونانی در سر دارد و پشتوانه ای فکری برای اندیشه ولایت فقیه محسوب می شود. اما الگوی مدنظر آیت الله خامنه ای، در مرحله تاسیس نظام سیاسی و اقدامی برای ساختن تمدن نوین اسلامی در عصر حاضر است. حکومتی می تواند سعادت گرا  باشد که نیازهای مادی و معنوی مردم را تامین و از الگوی سکولاریسم غربی نیز مجزا باشد. سعادت پسینی و قصوی در اندیشه فارابی و حیات طیبه در زندگی دنیوی و اخروی در اندیشه آیت الله خامنه ای محور سیاست سعادت گرا  هستند. در پژوهش حاضر از روش توصیفی-تحلیلی و مراجعه به متون و آثار فارابی و بیانات آیت الله خامنه ای استفاده شده است.