رابطه کنترل اجتماعی با تخلفات رانندگی در بین شهروندان اردبیلی

 کنترل اجتماعی؛ ابزار نظارت، هدایت، سازگاری فرد با قوانین جامعه و همچنین وسیله پیشگیرانه از تخلف و بزهکاری اجتماعی است که به دو نوع رسمی (مجازات کیفری-جزایی) و غیررسمی (طرد، ریشخند و سرزنش) است. در شهر اردبیل طی سال‌های اخیر میزان تخلفات رانندگی روندی افزایشی داشته است. هدف اصلی پژوهش مطالعه رابطه کنترل اجتماعی و تخلفات رانندگان در بین شهروندان اردبیلی در سال 1401 است.

 روش پژوهش حاضر پیمایش (کمی و با ابزار پرسشنامه) و جامعه آماری آن 480322 نفر که از طریق فرمول کوکران 384 نفر انتخاب و پرسشنامه (استاندارد و محقق ساخته) به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده در بین شهروندان (زن و مرد) توزیع‌شده است. روایی پژوهش به‌وسیله متخصصان علوم اجتماعی و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ (0.7) برآورد شده است.

یافته‌ها:

 نتایج نشان می‌دهد نتایج که گروه‌های مختلف مردان (10.46)، افراد مجرد (12.7)، گروه سنی 18 تا 30 سال (12.07)، افراد بی‌سواد و ابتدایی (11.75)، بیکاران (11.39) و شاغل غیردولتی (11.33)، افراد دارای هزینه خانوار تا دو میلیون و پانصد هزار تومان (10.87)، طبقه اجتماعی پایین (10.36) و درنهایت متولدان روستایی (12.05)، میزان گرایش به تخلفات رانندگی بیشتری نسبت به سایرین دارند. آزمون پیرسون نشان می‌دهد که کنترل رسمی (0.432-) و غیررسمی (0.398-) با تخلفات رانندگی رابطه معکوس و معنی‌داری دارد. در این میان ابعاد کنترل رسمی (هویت شغلی، هویت‌سازمانی، نظارت و عملکرد پلیس راهور) و کنترل غیررسمی (هویت محلی، تعلق اجتماعی و هویت مذهبی) با تخلفات رانندگی رابطه معنی‌داری داشته است.

نتیجه‌گیری: 

مطابق نتایج پژوهش؛ هرچه نظام کنترل رسمی و غیررسمی در کنار همدیگر برای کنترل تخلفات رانندگی به کار گرفته شوند، به همان میزان سطح تخلفات رانندگی پایین خواهد آمد. چون دلایل تخلفات رانندگی امری فرهنگی-اجتماعی است که انتظار می‌رود پلیس راهور متناسب با پیشنهادهای این پژوهش؛ به میزان و نحوه اعمال این سیاست‌گذاری راهوری اقدام نماید.