تاثیر پروژه های محرک توسعه بر بهبود احساس امنیت در فرآیند بازآفرینی شهری، مورد مطالعاتی: محله سنگ سیاه شیراز، محله قلعه محمود کرمان، محله هارونیه اصفهان

پیش از انقلاب صنعتی، محلات شهری با وجود نگه داشتن ارزش های اجتماعی، طبیعی و فیزیکی خویش به خواسته های تقریبا ثابت ساکنین خویش جواب می دادند ولی با رشد سریع شهرهای بزرگ ایران ساختمان های قدیم و سکونتگاه ها و محله های قدیمی مورد تهدید قرار گرفته اند و نیاز به مواردی مانند بازسازی بافت های قدیمی و مرمت شهری بیش از پیش احساس می شد. به منظور دست یابی به هدف و جهت بررسی مشکلات این محلات از روش تلفیقی شامل مطالعات توصیفی، اسنادی، تاریخی و علمی برای مشخص کردن روش و خط مشی پژوهش استفاده شد و شاخص های مورد نیاز برای دست یابی به اهداف از طریق روش دلفی تایید شدند. سپس با استفاده از مدل SWARA به تجزیه و تحلیل پرسش نامه ها پرداخته شد. بافت کهن شهرهای کرمان، شیراز و اصفهان به ویژه محدوده های محله های قلعه محمود کرمان، سنگ سیاه شیراز و هارونیه ی اصفهان مضاف بر این که انعکاس دهنده تاریخ پیشرفت و تحول های فرهنگی در گذر زمان هستند آثاری شاخص از فرهنگ و تمدن کشور را در مقیاس ملی و جهانی در خود جای داده اند، این محلات و مجموعه های فرهنگی دارای هویت، در گذر زمان بر اثر عوامل مختلفی دچار فرسودگی و دگرگونی ساختاری جمعیتی شده اند و برای حفظ هویت خود نیازمند رویکردی جامع برای بهسازی و نوسازی خود هستند. نتایج تحلیل در هر سه محله نشان داد که پروژه های محرک توسعه در بافت تاریخی شهری موجب تقویت احساس امنیت می شوند و نیز مهم ترین عامل عدم احساس امنیت در بافت فرسوده شکل و ساختار کالبدی بافت است و تجزیه و تحلیل با استفاده از مدل SWARA نشان داد که در شاخص های مولفه ی سطوح، زیرمجموعه بعد محرک توسعه؛ تجهیز و گسترش شبکه های عمومی؛ در شاخص های مولفه ی سطوح، زیرمجموعه بعد امنیت؛ مقیاس فضا و در شاخص های مولفه ی سطوح، زیرمجموعه بعد بازآفرینی؛ جذب خانواده ها با درآمد سرانه ی بالا، جذب سرمایه ی داخلی و شاخص بهبود وضعیت اشتغال ساکنین در رتبه های نخست قرار دارند.