تاثیر فعالیت ورزشی با شدت و حجم متفاوت بر بیان ژن های PDGF-B و FGF-2 بافت چربی زیر پوستی موش‎های صحرایی نژاد ویستار

زمینه و هدف:

 چاقی زمینه ساز بروز بیماری های مختلفی می باشد، از این رو رشد بافت چربی با تغییرات آنژیوژنز در ارتباط است. تاثیر تمرین ورزشی بر تنظیم آنژیوژنز بافت ها توسط برخی مطالعات نشان داده شده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر فعالیت ورزشی با شدت و حجم متفاوت بر بیان ژن های رشدی مشتق از پلاکت (PDGF-B) و رشد فیبروبلاست-2 (FGF-2) بافت چربی زیرپوستی موش‎های صحرایی ویستار بود.

در این مطالعه تجربی کنترل شده با گروه شاهد، 24 سر موش صحرایی نژاد ویستار (8 هفته ای با وزن 33 ± 237 گرم) تحت شرایط استاندارد نگه داری و به طور تصادفی به 3 گروه تمرین تناوبی با شدت زیاد (HIIT)، تمرین با شدت متوسط (MIT) و کنترل (Co) تقسیم شدند. گروه های HIIT (28 دقیقه، شامل 4 تناوب با شدت زیاد 90% تا 100% و شدت کم 50% تا 60% VO2max) و MIT (37 دقیقه با شدت 65 درصد VO2max) تحت 8 هفته تمرین ورزشی قرار گرفتند. نمونه برداری بافتی 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی انجام و میزان بیان ژن های PDGF-B و FGF-2 به روش qRT-PCR اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنووآ یک-طرفه و تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0>α استفاده شد.

نتایج داده ها نشان داد تمرینات HIIT و MIT باعث افزایش معنی دار بیان ژن های PDGF-B و FGF-2 بافت چربی موش های صحرایی نسبت به گروه کنترل شد (هر دو 001/0=P).

به نظر می رسد با توجه به یافته های تحقیق حاضر، هر دو پروتکل تمرینی اثرات یکسانی بر روند آنژیوژنز بافت چربی زیر جلدی به همراه دارد.