الزامات قانونی گذار از انرژی فسیلی به تجدیدپذیر با مقایسه نظام حقوقی اتحادیه اروپا، چین و ایران

منابع انرژی تجدید پذیر شامل انرژی باد، انرژی خورشیدی، انرژی آب، انرژی زیست توده، انرژی زمین گرمایی، انرژی دریایی و سایر انرژی های غیر فسیلی نقش بسیار مهمی در امنیت انرژی، توسعه اجتماعی و اقتصادی، دسترسی به انرژی، تضمین تامین انرژی در طولانی مدت، کاهش تغییرات آب و هوایی و کاهش اثرات زیست محیطی و بهداشتی دارند. امروزه با توجه به اهمیت استفاده از انرژی های تجدیدپذیر به جای انرژی های فسیلی، کشورهای زیادی با تصویب قوانین و مقررات و اتخاذ سیاست های تشویقی و حمایتی، در پی جایگزین سازی منابع انرژی خود هستند.
پژوهشگر در این پژوهش با روش تحقیق کتابخانه ای به مطالعه تطبیقی قوانین و مقررات و بررسی برنامه ها و سیاست های تشویق کننده توسعه انرژی پاک در اتحادیه اروپا، چین و ایران به عنوان فناوری های اصلی برق تجدیدپذیر مشترک در هر کشور می پردازد و الزامات قانونی برای گسترش و توسعه انرژی های تجدیدپذیر در این کشورها را مورد بررسی قرار می دهد و وضعیت حقوقی ایران جهت گذار از انرژی فسیلی به پاک را تبیین نموده و این نتیجه به دست آمد که ایران برخلاف سایر کشورهای موفق در این زمینه، فاقد قانون خاص مدون در این زمینه بوده و از سیاست های تشویقی، سیاست خرید تضمینی برق را دنبال می کند.