اثرات گردشگری بر توسعه روستایی با نظرسنجی از روستاییان بخش بایگ

اصولا ترکیب متنوعی از منابع طبیعی را می توان به منظور ایجاد محیطی جذاب برای توسعه گردش گری بکار گرفت و روستاها به دلیل ویژگی ها و ماهیت وجودشان به طور مستقیم به طبیعت پیرامون خود وابسته و متکی هستند به طوری که تغییرات در این بستر مکانی در گذر زمان شکل می گیرد و در فضایی جغرافیایی مبتنی بر کنش متقابل میان عوامل و روندهای طبیعی اکولوژیک و اجتماعی، اقتصادی، سیاسی را خلق می نماید، همین ویژگی روستا برنامه ریزی اکوتوریسم را در چنین محیطی امکان پذیر می سازد. تحقیق حاضر با هدف بررسی اثرات گردش گری بر توسعه روستایی بخش بایگ از دیدگاه ساکنین انجام گردید.
روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی بوده است. پرسشنامه جامعه میزبان به کمک سرپرست خانوار در روستای گردش گر پذیر بخش بایگ تکمیل گردید. آلفای کرونباخ 71/0 حاکی از پایایی مطلوب پرسشنامه است. هم چنین نرمال بودن متغیرهای مورد بررسی با استفاده از کولموگروف اسمیرونوف مورد تایید قرار گرفت و آزمون های تی تک نمونه جهت تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه در نرم افزار SPSS استفاده شده است.
یافته ها پژوهش نشان داد که از نظر جامعه میزبان اثرات گردش گری بر توسعه روستایی (سه بعد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی) بخش بایگ تربت حیدریه با 4/133 بالاتر از میانگین مفروض 7/121 است، بنابراین چون مقدار 5 P<%شده است می توان نتیجه گرفت از نظر جامعه میزبان اثرات گردش گری بر توسعه روستایی در سکونتگاه های روستایی بخش بایگ تربت حیدریه بالاتر از حد متوسط است.
 نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که اگر چه روستاهای بخش بایگ تربت حیدریه از قابلیت بالایی در زمینه جذب گردش گر برخوردارند اما تقویت زیرساخت های مورد نیاز در گسترش جریان گردش گری روستایی بخش بایگ ضروری است.