احساس امنیت در محوطه های خوابگاهی با تاکید بر متغیرهای نظم و کنترل اجتماعی و مولفه های فردی و ارائه راهکارهای کاربردی بهبود فضا (مطالعه موردی دانشجویان دختر دانشگاه بجنورد)

شناسایی عوامل موثر بر تامین امنیت و برقراری احساس امنیت، از پیش شرط های هرگونه برنامه ریزی در جهت ارتقای سطح امنیت جامعه است. امنیت در سطوح مختلف از جمله اجتماعی، قابل تحلیل است. هدف از این پژوهش، بررسی احساس امنیت برپایه ی متغیرهای نظم و کنترل اجتماعی و مولفه های فردی در نمونه ی محوطه ی خوابگاهی دختران دانشجوی دانشگاه بجنورد است.

پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه ی اجرا کمی و پیمایشی است. نمونه تحقیق با استفاده از فرمول کوکران، 278 نفر برآورد شده است. پرسشنامه محقق ساخت به عنوان ابزار جمع آوری داده به کار رفت. روایی پرسشنامه طبق-نظر متخصصین حوزه و پایایی آن نیز از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (88/0) تایید شد.داده ها پس از بررسی نیکویی برازش، در مرحله اول با آزمون تی تک نمونه و در مرحله دوم با استفاده ازروش تحلیل همبستگی و رگرسیون به روش همزمان تجزیه وتحلیل شدند.

تفاوت معنادار مقادیر متغیرهای کنترل و نظم اجتماعی با استفاده از آزمون تی تک نمونه اثبات شد. همچنین با در نظر گرفتن اهمیت مولفه های فردی در مدل، متغیرهای حمایت خانواده، رسانه، سطح تحصیلات، نگرش نسبت به پلیس، رعایت حجاب، پایندی به مذهب ووضعیت اقتصادی واجتماعی، در مجموع 75 درصد از واریانس مربوط به متغیر «احساس امنیت»را تبیین مینمایند.

متغیرهای تحقیق در دو مرحله و برحسب معناداری شناسایی و اولویت بندی شده اند که هر یک به نحوی در احساس امنیت دختران در محوطه ی خوابگاهی تاثیرگذار هستند. برنامه ریزی و طراحی فضاهای خوابگاهی، بایستی زمینه ی حضور امن زنان را فراهم آورد و این امر مستلزم توجه بیشتر به متغیرهای معنادار و تعیین کننده، توسط نهادهای مسیول خواهد بود.