ارتباط اختلالات الکترولیتی با شدت عفونت کووید-19 در کودکان بستری در بیمارستان امیرکلا در سال 1400-1399

ویروس کرونا می تواند اختلالات الکترولیتی ایجاد کند که الگوی بالینی آن در بزرگسالان و کودکان متفاوت است. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط اختلالات الکترولیتی با شدت بیماری در کودکان مبتلا به عفونت کووید-19 بستری در بیمارستان امیرکلا بود.

این مطالعه مقطعی بر روی کودکان 1ماه تا 18 سال مبتلا به عفونت کووید-19 (تایید تشخیص با روش PCR) که از اسفند 1398 تا تیرماه 1400 به بیمارستان کودکان امیرکلا مراجعه کردند، انجام شد. سطح سرمی پتاسیم، سدیم و کلسیم مطالعه در بدو بستری در بیمارستان اندازه گیری شد. شدت عفونت کووید-19 در کودکان با معیار PEWS (Pediatric Early Warning Score) ارزیابی شد. از آزمون های آماری کای اسکور، واریانس یکطرفه و آزمون لجیستیکی استفاده گردید.

از 160 کودک در ابتدای مطالعه، 122 نفر انتخاب شدند. شایع ترین اختلال الکترولیتی شامل هیپوناترمی (42/6 درصد) و هیپوکلسمی (16/4درصد) بود. بین اختلالات کلسیم(0/30 P=) و پتاسیم(0/12 P=). و شدت عفونت بیماری کووید-19 ارتباط معنی دار یافت نشد. اختلال سطح سدیم با شدت عفونت بیماری کووید-19 ارتباط معنی دار داشت (0/001 P<). هم چنین نتایج آزمون لجیستیکی نشان داد بعد از تعدیل متغیرهای سن و جنس، کودکان با هیپوناترمی شانس بالاتری از شدت عفونت کووید-19 را تجربه می کنند (6/31/00 Or:؛ 15/28، 2/61 CI:؛ 0/0001 P<).

در مطالعه حاضر هیپوناترمی و هیپوکلسمی شایع ترین اختلالات الکترولیتی در کودکان مبتلا به کووید-19 بود و هیپوناترمی با افزایش شانس شدت عفونت کووید-19 همراه می باشد. توصیه می شود در کودکان مبتلا به کووید-19 هیپوناترمی و هیپوکلسمی مورد توجه قرار گیرد.