تاثیر یک دوره برنامه حرکتی منتخب بر متغیرهای عصب -روان شناختی و عملکرد حرکتی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی

هدف تحقیق حاضر بررسی اثر بخشی یک دوره مداخله تمرین بدنی بر متغیرهای عصب روان شناختی و عملکرد حرکتی (مجموعه آزمون های ارزیابی حرکات کودکان-ویرایش دوم) کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی است. 

این تحقیق به روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون اجرا شده است. 24 کودک بر اساس معیارهای دستورالعمل آماری و تشخیصی اختلالات روانی، نسخه چهارم، از میان دانش آموزان پسر پایه اول تا چهارم دوره ابتدایی منطقه 22 تهران غربال شدند. آزمودنی ها در ابتدا در پیش آزمون ارزیابی حرکات کودکان-ویرایش دوم شرکت کردند سپس بر اساس پیش آزمون های ارزیابی حرکات کودکان-ویرایش دوم، به 2 گروه همگن تقسیم شدند و به شکل تصادفی در 2 گروه آزمایش (14 نفر با میانگین سنی 1/39±8/6) و کنترل (14 نفر با میانگین سنی 1/15±8/11) جای گرفتند. گروه آزمایش تمرین های حرکتی اسپارک را 16 جلسه 45 دقیقه ای (3 جلسه در هفته) انجام دادند و در انتهای دوره هر 2 گروه در پس آزمون شرکت کردند. از روش تحلیل کوواریانس برای تحلیل نتایج استفاده شد.

تحلیل یافته های پس آزمون نشان داد عملکرد حرکتی در خرده آزمون چالاکی (قرار دادن پین ها و رسم ماز) و هدف گیری (پرتاب کیسه شن و دریافت و پرتاب) و تعادل (راه رفتن پاشنه پنجه، تعادل ایستا و لی لی) بهبود معنادار داشتند (P<0/05) و در آزمون زمان واکنش و خرده آزمون چالاکی دستی (نخ کشی) تغییر معناداری مشاهده نشد (P<0/05).

به نظر می رسد برنامه تمرین های بدنی ارایه شده در این تحقیق ممکن است بتواند شاخص های عصب روان شناختی و عملکرد حرکتی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی را بهبود ببخشد.