قدمت اوستای مکتوب از ادعا تا واقعیت!

از نقاط مبهم تاریخ زرتشت می توان به تاریخ تدوین و یا بازنویسی اوستا اشاره کرد. در این باره احتمالات و نظریات فراوانی مطرح شده است؛ برخی اصل اوستا را سندی مکتوب و ارایه یافته توسط زرتشت دانسته که به دست اسکندر مقدونی نابود، و در دوره های بعدی بازنویسی شد. برخی دیگر این منبع را در اصل سندی شفاهی تلقی کرده و مدعی تدوین آن توسط موبدان زرتشتی در دوره های متاخرند. در مورد تاریخ تدوین و یا بازنویسی این سند نیز احتمالاتی مطرح است؛ برخی آن را به دوران بلاش اشکانی و برخی دیگر آن را مربوط به دوران اردشیر ساسانی می دانند. این وضعیت آشفته در تاریخ تدوین اوستا و عدم قطعیت، و همچنین وجود برخی قراین و شواهد تاریخی، موجب ورود فرضیه های دیگری در این باره شده است که نمی توان به آنها به دیده اغماض نظر کرد. یکی از این فرضیه ها، تدوین این سند در دوران پسا اسلامی به خصوص در دوران خلافت عباسی و مقارن با تقویت شعب و مکاتب دینی است. در این نوشته سعی شده با قراین و شواهد مختلف به ویژه با بهره گیری از نشانه هایی از متون اسلامی به خصوص تراث امامیه، اثبات کنیم که زرتشتیان تا پیش از فتوحات اسلامی فاقد هر گونه سندی با صبغه الهی به عنوان کتاب اوستا بوده اند.