مطالعه هیستوپاتولوژی کلیه در موش های صحرایی نوزاد حاصل از مادران دریافت کننده دزهای کوتاه مدت و بلندمدت کتامین تزریقی

امروزه اهمیت کتامین بعنوان یک داروی پرکاربرد در علم پزشکی بویژه بیهوشی غیر قابل چشم پوشی است. از طرفی بعلت افزایش میزان جراحی های مختلف حین بارداری و نیاز مبرم به یک ماده بیهوشی ایمن بر آن شدیم تا مطالعه حاضر را جهت بررسی تغییرات بافت شناسی کلیه که ارگانی حیاتی در حفظ هموستاز و عملکرد طبیعی بدن است، در اثر مواجهه با کتامین تزریقی در نوزادان موش صحرایی مادران دریافت کننده آن انجام دهیم.

 این مطالعه از نوع تجربی بوده که از پانزده سر موش صحرایی ماده استفاده شد که بطور تصادفی به سه گروه کنترل، گروه دریافت کننده دوز کوتاه مدت کتامین بصورت تزریق مکرر و گروه دریافت کننده دوز بلند مدت کتامین تقسیم شدند. سپس تغییرات هیستوپاتولوژیک نوزادان حاصل از باروری این موش ها به روش کیفی با کمک میکروسکوپ نوری مورد ارزیابی قرار گرفت.

 در گروه دوز کوتاه مدت بیشتر گلومرولها از نظر مورفولوژی طبیعی بوده و تنها برخی از گلومرول ها دچار تحلیل و بی نظمی شده بودند و در تعداد اندکی از آنها جمع شدگی مشاهده شد. در گروه دوز بلند مدت، برخی گلومرول ها دارای اندازه و شکل نامنظم بودند و فضای ادراری کاهش بسیار اندکی را نشان داده بود. همچنین ساختار و شکل سلول های لوله پروگزیمال و دیستال در هر دو گروه کوتاه مدت و بلند مدت طبیعی بوده است.

 تغییرات کیفی هیستوپاتولوژی در هر دو گروه دریافت کننده دوز کوتاه مدت و بلند مدت کتامین در مقایسه با گروه کنترل چشمگیر نبوده است.