تاثیر متقابل پاداش های پولی، انتظارات و کیفیت ایده پردازی: یک تحلیل تجربی

هدف این پژوهش، بررسی رابطه پیچیده بین «پاداش های مالی»، «انتظارات» و «کیفیت ایده پردازی» است. دیدگاه های سنتی در اقتصاد و مدیریت اغلب بین انگیزه های مالی و بهبود نتایج، ارتباط مستقیم و مثبت عملکردی قایل می شوند. بااین حال، بینش های اخیر از اقتصاد رفتاری نشان می دهد که این رابطه ممکن است از آنچه پیش تر درک شده است پیچیده تر باشد. هدف اصلی این پژوهش، بررسی چگونگی تاثیر پاداش های مالی بر کیفیت ایده پردازی، به ویژه در یک محیط حرفه ای، و سرانجام مطالعه نقش میانجی انتظارات در این رابطه است. این مطالعه به دنبال پر کردن شکاف در درک نحوه تاثیر سیستم های پاداش بر خلاقیت و ایده پردازی و اینکه آیا انتظارات این تاثیر را تغییر می دهند، است. روش شناسی اتخاذ شده برای این مطالعه از نوع آزمایشی، شامل یک نمونه 109 نفره از متخصصان حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات در چین است. شرکت کنندگان، در یک آزمون ایده پردازی رایانه ای که در آن، پاداش های مالی به شیوه تصادفی اعطا می شد، شرکت کردند؛ ساختار آزمایش براساس مدل کسب وکار گاسمن که چارچوب ساختارمندی برای تولید و ارزیابی ایده ها فراهم نمود ،طراحی گردید.برای جمع آوری داده ها، از یک پرسش نامه جامع برای گردآوری اطلاعات دموگرافیک و متغیرهای کنترلی از شرکت کنندگان استفاده شد.کار با فرایند ایده پردازی ادامه یافت و سرانجام ایده های شرکت کنندگان با بهره گیری از مقیاس لیکرت 7تایی بر اساس اصالت، بدیع بودن، امکان پذیری و ارزش اقتصادی بالقوه ارزیابی شد.از روش پس آزمون برای کاهش سوگیری های احتمالی مانند اثرات آموزش و خستگی که معمولا در طراحی های درون فردی مشاهده می شوند، استفاده گردید. یک طراحی  بین فردی انتخاب شد تا عوامل مداخله گر را به حداقل برساند و اطمینان حاصل کند که هر گونه تفاوت مشاهده شده در کیفیت ایده پردازی به مداخله (پاداش های مالی) نسبت داده می شود.تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SmartPLS و با بهره گیری از مدل سازی مسیر (حداقل مربعات جزیی) انجام شد. این تکنیک آماری پیشرفته به دلیل توانایی در مدل سازی مرکب ها و عوامل، محاسبه انواع خطاهای اندازه گیری و آزمایش نظریه های کامل، به ویژه برای تحقیقات فناوری جدید، مناسب است. یافته های این مطالعه دیدگاهی پیچیده از رابطه بین پاداش های مالی، انتظارات و کیفیت خلاقیت ارایه می دهد. نتایج کلیدی این پژوهش عبارت اند از:رابطه منفی بین پاداش و کیفیت خلاقیت: رابطه منفی معنی داری بین پاداش های مالی و کیفیت خلاقیت مشاهده شد که با بسیاری از نظریه های اقتصادی سنتی در تضاد است و نشان می دهد که پاداش های مالی بیشتر با سطوح پایین تری از کیفیت خلاقیت همراه هستند.نقش انتظار به عنوان یک واسطه: انتظار به عنوان یک عامل میانجی حیاتی در رابطه پاداش خلاقیت ظاهر شد؛ اگر چه رابطه غیرمستقیم با میانجی گری انتظار ضعیف بود، اما وجود آن، تغییرات معنی داری در مسیر مستقیم بین پاداش وکیفیت خلاقیت ایجاد کرد.اهمیت آماری و پیامدهای عملی: مقدار R2 برای کیفیت خلاقیت 263/0به دست آمد که نشان می دهد بخش قابل توجهی از تغییرات در کیفیت خلاقیت توسط متغیرهای مستقل در مدل توضیح داده می شود. این یافته پیامدهای مهمی برای شیوه های منابع انسانی در سازمان ها، به ویژه در صنایع مبتنی بر فناوری دارد. پژوهش حاضر، به درک عمیق تری از رابطه پاداش عملکرد، به ویژه در زمینه خلاقیت می پردازد. رابطه منفی بین پاداش ها و کیفیت خلاقیت نشان دهنده تعامل پیچیده ای است که در آن، انگیزه های مالی لزوما منجر به افزایش خلاقیت نمی شوند. این یافته، به ویژه در محیط های سازمانی که سیستم های پاداش برای افزایش انگیزه و عملکرد کارمندان به کار گرفته می شود، اهمیت بیشتری دارد.این مطالعه متمرکز بر متخصصانی  است که نسبت به سایر کارمندان، درآمد بسیار بهتری دارند و در سطح بالایی از هرم نیازهای مازلو قرار می گیرند. این تفاوت اهمیت دارد، زیرا اگرچه پول برای بسیاری از کارمندان به عنوان یک انگیزه عمل می کند، اما مدیران منابع انسانی باید برای انگیزه بخشی به متخصصانی که درآمد بالا دارند، از روش های متفاوت تری استفاده کنند. آن ها البته باید به انتظارات این متخصصان نیز توجه نمایند.نقش انتظار به عنوان یک واسطه، یافته بدیعی است که نشان می دهد رابطه مستقیم بین پاداش ها و عملکرد، به آن شکل که در دیدگاه سنتی تصور می شد، ساده نیست. این بینش نظریه های رایج را به چالش می کشد و ضرورت نیاز به بازنگری  سیستم های پاداش در حوزه های سازمانی را به ویژه سازمان هایی که متمرکز بر وظایف خلاقانه هستند آشکار می سازد .این تحقیق نشان می دهد که وقتی افراد به اهداف خود دست می یابند، اغلب اهداف جدید و بالاتری تعیین می کنند. این ایده  با ایده ای که می گوید: پاداش های مداوم ممکن است عملکرد را کاهش دهند، هماهنگ است. این نتیجه حاصل می شود زیرا می تواند انگیزه درونی آن ها را کم کند، انتظاراتشان را افزایش دهد، ارزشی را که برای پاداش ها قایلند کاهش دهد، باعث احتیاط بیشتر شود و خلاقیت و توانایی شان را برای تفکر متفاوت محدود سازد.این مطالعه در راستای نظریه چشم انداز به شواهدی که نشان می دهند اجتناب از ریسک نقش قابل توجهی در واکنش افراد به سود و زیان های بالقوه داشته و بر خروجی خلاقانه شان تاثیر می گذارد، می افزاید. این برای طراحی  سیستم های پاداش که به جای محدودکردن، ریسک پذیری و خلاقیت را تشویق می کنند، پیامدهای حیاتی دارد.این مطالعه بینش های قابل توجهی را درباره پیچیدگی های تعامل پاداش های مالی، انتظارات و کیفیت ایده پردازی ارایه می دهد. پژوهش حاضر، این نگرش متداول را که پاداش های مالی  معمولا منجر به بهبود عملکرد، به ویژه در وظایف خلاقانه، می شوند، به چالش می کشد. یافته ها بر اهمیت درک ملاحظات روان شناختی و رفتاری که انگیزه و عملکرد کارمندان را به ویژه در موقعیت هایی که خلاقیت و نوآوری حیاتی است هدایت می کنند، تاکید دارد.این مطالعه پیشنهاد می کند که سازمان ها باید ساختارهای پاداش خود را با توجه به اثرات احتمالی غیرانگیزاننده پاداش های مالی بر عملکرد خلاقانه، بازنگری کنند. رویکردی جامع تر، که نقش انتظارات و انگیزه های درونی را به رسمیت می شناسد، در ایجاد محیطی مساعد برای نوآوری موثرتر است. این تحقیق، راه هایی برای بررسی های بیشتر درباره چگونگی ساختاربندی سیستم های پاداش که خلاقیت و عملکرد ایده پردازی را تقویت می کنند، معرفی می نماید.