شناسایی فاکتورهای تخریب پذیر در ساختمان ها پس از وقوع بحران های سیل و زلزله و رتبه بندی فاکتورهای مشترک با روش الکتره

زلزله و سیل به عنوان دو عامل از اساسی ترین عوامل مخرب طبیعی در ایران به شمار می آیند. در واقع زلزله و سیل به عنوان یک پدیده طبیعی به خودی خود نتایج نامطلوبی در پی ندارند. آنچه از این عوامل مخرب یک فاجعه می سازد عدم پیشگیری از تاثیر آنها و عدم آمادگی برای مقابله با عواقب آنها است. هدف این پژوهش شناسایی و رتبه بندی فاکتورهای تخریب پذیر در ساختمان ها پس از وقوع سیل و زلزله و ارائه راهکارهایی برای کاهش عوامل مخرب است. جامعه آماری تحقیق شامل 300 نفر از کارشناسان خبره عمران در حوزه ساخت و سازهای عمرانی هستند که با استفاده از فرمول کوکران، از این تعداد یک نمونه 80 نفری به دست می آید. برای شناسایی فاکتورهای تخریب پذیری از تحقیقات پیشین و نظر متخصصان استفاده شده است. نظر متخصصان با استفاده از پرسشنامه دریافت شد. پس از تکمیل پرسشنامه ها توسط متخصصین، آزمون سنجش روایی و پایایی بر روی پرسشنامه انجام شد. در این تحقیق برای بررسی نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف استفاده شد. به این طریق، تعداد 21 فاکتور تخریب پذیر پس از وقوع زلزله و 11 فاکتور تخریب پذیر پس از وقوع سیل استخراج شدند. در ادامه، با تهیه پرسشنامه ای دیگر و توزیع آن در میان نمونه آماری، نظرات متخصصین را بر اساس طیف پنج گزینه ای لیکرت جمع آوری کرده و با انجام آزمون فرض عوامل تاثیرگذار شناسایی شدند. نتایج حاصل از آزمون فرض نشان می دهد که کلیه عوامل شناسایی شده برای زلزله و سیل، موثر هستند. در ادامه، عوامل تخریب پذیر مشترک بین آنها شناسایی شده و برای اولویت بندی این عوامل از روش تصمیم گیری چند معیاره الکتره 4 استفاده شده است. نتایج نشان می دهند که واژگونی ساختمان و تخریب فونداسیون مهم ترین فاکتورهای مشترک هستند.