مطالعه تطبیقی صفت بیانی در زبان های فارسی، فرانسه و روسی

انواع مختلف صفت به عنوان یکی از اجزاء پربسامد جمله در زبان های زنده دنیاست. برای محدود کردن موضوع پژوهش، ما صفت بیانی را برای مطالعه تطبیقی در سه زبان فارسی، فرانسه و روسی در مقاله حاضر انتخاب کرده ایم. از آنجائیکه این سه زبان در سه محدوده جغرافیایی و فرهنگی گویشوران خود را دارند و با توجه به تقاوت های آنها از لحاظ نحوی، دستوری و واژگانی، این پرسش برای ما مطرح شده که وجوه اشترک و افتراق این عنصر دستوری در این زبان ها چیست. با روش توصیفی، تحلیلی و کتابخانه ای و استناد بر تعاریف زبان شناسان ایرانی، فرانسوی و روسی، انواع صفت بیانی را در موارد مختلف از جمله نقش دستوری، استفاده بلاغی، حضور آن در اسامی مرکب، در بدل و غیره با ذکر مثال-های گوناگون مطالعه کرده و به نتایجی دست یافته ایم. تغییرپذیری این صفات از نظر جنس (مذکر و مونث) و شمار (مفرد و جمع) و محل قرار گیری آنها نسبت به موصوف از خصوصیات آنها در زبان فرانسه است. همچنین، از مهم ترین وجوه تمایز این صفات در زبان روسی ویژگی های ظاهری، نقش و جایگاه آنها در ساختار جمله و وجود جنس و شمار دستوری با قابلیت تصریفی است، در صورتی که تغییر ناپذیری از لحاظ جنس و شمار، همینطور جایگاه تقریبا ثابت آنها از بارزترین تفاوت های این صفات در فارسی با دو زبان دیگر است.