ارزیابی عوامل موثر بر فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی کاری در پرسنل شاغل در شرکت ملی حفاری ایران و ارائه راهکارهای مدیریتی

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی عوامل موثر بر فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی کاری در پرسنل شاغل در شرکت ملی‏حفاری ایران انجام شد.

 این پژوهش از نظر هدف کاربردی، از نظر نوع به صورت آمیخته (کیفی- کمی) و به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری تحقیق در بخش کیفی، شامل کلیه کارمندان خبره شاغل به خدمت در شرکت ملی حفاری ایران حدود 20 نفر به روش اشباع نظری بدین منظور انتخاب شد. در بخش کمی، از بین 19000 نفر تعداد 385 نفر به عنوان نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران و به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شد. ابزار سنجش وضعیت فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی  کاری پرسشنامه استاندارد مسلش (1981) و کیفیت زندگی‏کاری والتون (1973) بود که پایایی آن با روش الفای کرونباخ تایید شد.

یافته های تحقیق نشان داد شدت خستگی هیجانی، 4/29 درصد، مسخ شخصیتی، 6/49 درصد و عدم کفایت شخصی، 6/17 درصد بود. همچنین وضعیت مولفه کیفیت زندگی‏کاری در کارکنان شرکت ملی‏حفاری ایران در پرداخت منصفانه و کافی (991/0±48/3)، محیط ایمن و بهداشتی  (021/0±52/3)، تامین فرصت رشد (184/0±15/3)،  قانون گرایی  در سازمان  (125/0±19/3)،  وابستگی اجتماعی زندگی‏کاری (403/0±59/3)، فضای کلی زندگی (786/0±18/3)، یکپارچگی و انسجام اجتماعی (654/0±06/3) و توسعه قابلیت های انسانی  (368/0±26/3) هستند. بعلاوه، تحلیل رگرسیون نشان داد فرسودگی شغلی بر کیفیت زندگی‏کاری پرسنل شاغل در شرکت ملی حفاری ایران تاثیری منفی دارد.

وابستگی اجتماعی به زندگی‏کاری، یکی از عوامل موثر بر کیفیت زندگی‏کاری است و عوامل فردی  از جمله عواملی هستند که می‏توانند فرسودگی شغلی را در محیط کار تقویت نمایند.