بررسی علل عدم کفایه قلبی در سرویس داخله عمومی شفاخانه حوزوی ابوعلی سینای بلخی

عدم کفایه قلب یک وضعیت ناتوان کننده و سخت است که در آن قلب فرد به پمپاژ موثر خون بر می گردد و در اوعیه ریه جمع می شود. عدم کفایه قلب یکی از معضلات کنونی در تمام جوامع بشری از جمله افغانستان است. عدم کفایه قلبی یک مشکل مزمن در حال رشد است که در حال حاضر شایع ترین دلیل بستری افراد بالاتر از 60 سال می باشد. این مریضی اکثرا باعث تغییرات در شیوه زندگی و کاهش کیفیت زندگی آنها می گردد(شهربابکی و همکاران، 1390: 610). تحقیق حاضر یک تحقیق کاربردی نوع توصیفی بوده جامعه آماری این تحقیق را تمام مریضان مصاب به عدم کفایه قلبی که در سرویس داخله عمومی شفاخانه حوزوی ابوعلی سینای بلخی طی سال 1402 مراجعه نمودند، تشکیل می دهد. داده ها با استفاده از دوسیه مریضان جمع آوری سپس وارد نرم افزار SPSS گردیده، بعدا تجزیه و تحیلیل صورت گرفت. نمونه آماری این تحقیق را (120) به صورت تصادفی ساده انتخاب گردیدند. یافته ها نشان داد که از جمله (120) تن (30) تن میان سنین 40-50 سال، (40) تن میان سنین 50-60 سال و (50) تن میان سنین بزرگتر از 60 سال بودند که از آنجمله (50) تن مرد و (70) تن زن بوده قابل ذکر است که از جمله (120) تن، (22) تن دارای علایم نفس تنگی، (12) تن اویمای اطراف، (16) تن افزایش وزن، (19) تن گنگسیت، (12) تن خستگی و ضعف، (15) تن تورم در ناحیه شکم و (24) تن دارای علایم تپش قلب بودند. از جمله عوامل عدم کفایه قلبی در (24) تن آنها حمله قلبی، در (13) تن آنها فرط فشار خون، در (17) تن آنها آمیفزم، در (31) تن آنها دیابت، در (3) آنها HIV، در (21) تن آنها کمخونی شدید و در (11) تن آنها مصرف مواد مخدر و الکول از جمله عواملی بودند که شناسایی گردیده است. در میان این عوامل بیشترین عامل بر عدم کفایه قلبی نزد مریضان دیابت و حمله قلبی به شمار می رود.