اثر تنش آبی و کاربرد پتاسیم بر برخی ویژگی های رشدی نهال های کشت بافتی خرما رقم زاهدی

به منظور بررسی تاثیر تنش آبی و کاربرد کود سولفات پتاسیم بر برخی ویژگی های رشدی نهال های کشت بافتی خرما رقم زاهدی، این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار روی 45 اصله نهال یک ساله اجرا شد. تنش آبی در سه سطح (آبیاری به مقدار 100، 80 و 60 درصد تبخیر تجمعی از تشت تبخیر کلاس A) و کود سولفات پتاسیم در پنج سطح (صفر، محلول پاشی برگی 2 گرم در لیتر، محلول پاشی برگی 4 گرم در لیتر، کاربرد خاکی 50 گرم برای هر نهال، کاربرد خاکی 100 گرم برای هر نهال) روی نهال ها اعمال شد. در پایان آزمایش ویژگی های رشدی شامل محیط تنه، تعداد برگ، طول و عرض برگ، تعداد برگچه، طول و عرض برگچه، وزن تر و خشک اندام هوایی اندازه گیری و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که افزایش تنش آبی به طور معنی داری بر تمامی صفات رشد رویشی اثر منفی گذاشت، درحالی که کاربرد سولفات پتاسیم آثار تنش آبی را تعدیل کرد. در بالاترین سطح تنش آبی (آبیاری به مقدار 60 درصد نیاز آبی) بدون کاربرد پتاسیم برای وزن تر و خشک اندام هوایی به ترتیب مقادیر 590 و 243 گرم ثبت شد، درحالی که با کاربرد خاکی 100 گرم سولفات پتاسیم در همین سطح تنش آبی، وزن تر و خشک اندام هوایی به طور معنی داری به ترتیب به 706 و 346 گرم افزایش یافت. در این تحقیق، کاربرد خاکی کود سولفات پتاسیم نسبت به روش محلول پاشی برگی اثرات بهتری روی صفات رشدی نهال های خرما داشته است. در تمامی سطوح تنش آبی، کاربرد کود سولفات پتاسیم به ویژه در کاربرد خاکی 100 گرم برای هر نهال باعث افزایش رشد رویشی، وزن تر و خشک نهال و بهبود مقاومت به تنش آبی شد.