مبانی ممنوعیت جرایم فرهنگی در فقه امامیه و شافعیه

جرایم فرهنگی پدیده ای پیچیده و چند وجهی است که صدمات و آسیبهای آن بر فرهنگ جوامع به گونه ای است که می تواند منجر به وارونه سازی ارزشها و هنجارها گردد. این نوع جرایم به معنی هرگونه فعل یا ترک فعل است که علیه فرهنگ یا اجزاء آن تحقق یافته و منجر به تخریب، تحریف، واژگونی فرهنگ یا جریحه دار شدن وجدان عمومی می گردد. به رغم تاثیر فراوان جرایم علیه فرهنگ، بالاخص در کشورهای اسلامی، آن طور که بایسته است مورد توجه نبوده و تنبیه خاطیان به نحو متناسب اعمال نمی گردد. در این پژوهش تلاش شده است با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای، مبانی فقهی ممنوعیت این جرایم از منظر فقه امامیه و شافعیه بررسی شود. حاصل این پژوهش نشان می دهد آیات افساد فی الارض، اجتناب از قول الزور و حرمت اشاعه فحشا، روایات حرمت تعلیم و تعلم حرام محض و وهن حق، دلیل عقل، قواعد لاضرر، یتحمل الضرر الخاص لدفع الضرر العام، التابع تابع، حسم ماده فساد، درء المفاسد اولی من جلب المصالح و حرمت اعانت بر اثم با توجه به مصادیق مختلف جرایم فرهنگی، بر ممنوعیت این جرایم دلالت دارد.