تطبیقات قاعده الزام در سبک زندگی اهل تشیع

قاعده الزام از قواعد مشهور فقهی بلکه از قواعد اجماعی است و فقهای شیعه بر اثبات قاعده و جریان آن در فقه امامیه اتفاق نظر دارند، مراد از قاعده الزام، ملتزم کردن مخالفان مذهب امامیه و کفار به احکام و تکالیفی است که خودشان به آن اعتقاد دارند بنابراین از دیدگاه فقهای شیعه، قاعده الزام یک قاعده فقهی است که شیعه را مجاز می سازد پیروان اهل سنت یا پیروان سایر مذاهب را به معتقدات خود ملزم سازد و از این رهگذر منتفع گردد به همین مناسبت بحث از قاعده الزام جایگاه خاصی در فقه دارد. اسلام که یک آئین الهی و آسمانی است نه تنها در عرصه های باور، اندیشه و گرایش علمی انسان، دیدگاه های جامعی عرضه نموده است، بلکه در حوزه های عملی نیز دستورالعمل ها، بایدها و نبایدهای مبتنی بر مبانی منطقی وضع نموده است که از نمونه های آن، می توان به «قاعده الزام» اشاره نمود، قاعده ای که از آن با عنوان همزیستی فقهی یاد شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد بر اساس این قاعده، هر مذهبی به همان احکام و قوانینی که خود بدان اعتقاد و باور دارد ملزم می شود، این همان معنای حدیث معروف «الزموهم بما الزموا به انفسهم» می باشد. از نظر گستره و کاربرد نیز قاعده ای است عام، که علاوه بر ابواب احوال شخصیه، در همه یا در اکثر ابواب فقهی، قابل اجراست.