تحلیل مولفه های وجودشناسی برایان مک هیل در رمان آتش کم فروغ

نظریه های پست مدرنیستی به دو گروه عمده تقسیم شده اند. گروه نخست نظریه های کسانی مانند بری لوئیس، دیوید لاج و... را در برمی گیرد که فهرستی از مولفه های سبکی پسامدرنیستی (عدم قطعیت، پارانویا، بی نظمی زمانی و...) ارائه می کنند. درگروه دوم، شاخص ترین نظریه را برایان مک هیل مطرح کرده است که برای تبیین پسامدرنیسم از مفهوم «عنصرغالب» در فرمالیسم روسی مدد می گیرد و مشخصه پسامدرنیسم را وجودشناسی (در تباین با معرفت شناسی که عنصرغالب مدرنیسم است) می داند. وجودشناسی به بررسی ماهیت هستی می پردازد. در وجودشناسی پرسش هایی مطرح می شود که به هستی و هستنده ها معطوف است. مک هیل معتقدند که ابتدا باید جهان را درک کرد تا بتوان به پرسش های وجودشناسانه پاسخ داد اما آثار مدرن از دادن پاسخی قطعی به این پرسش سر باز می زنند و خواننده را دچار نوعی عدم قطعیت وجودشناسی می کنند. نمونه این مقولات، محو شدن دنیای واقعی و تخیلی در داستان های پست مدرن است. حال این پژوهش در جستجوی پاسخ به این مسئله است که شگردها و مولفه های وجودشناسی در رمان «آتش کم فروغ» از ولادیمیر ناباکوف (با توجه به نظریه برایان مک هیل) کدامند و چگونه این شگردها و مولفه ها بر اساس نظریه برایان مک هیل در برجسته کردن عنصر هستی شناسانه این اثر نقش دارند؟نتیجه نشان می دهد که آتش کم فروغ به سبک پست مدرن نوشته شده است و این رمان، رمانی پیچیده و دشوار است که نویسنده به خوبی از تکنیک چندصدایی، عدم قطعیت، بی نظمی زمانی و مکانی، پارانویا و... در برجسته کردن عناصر هستی شناسانه بهره گرفته است.