تبیین الگوی ارتقا منزلت اجتماعی پلیس جمهوری اسلامی ایران

یکی از نیازهای سطح بالای انسان، نیاز به احترام و داشتن منزلت است. دستیابی به منزلت و دریافت احترام از طرف دیگران بر جنبه های انگیزشی و عملکردی افراد اثرگذار است و از منظر سازمانی، یکی از ابعاد رضایت شغلی، پرستیژ یا منزلت کارکنان است و ضعف آن موجب کاهش رضایت شغلی و سایر مشکلات سازمانی می شود. این مطالعه به منظور مطالعه ارائه الگوی ارتقا منزلت اجتماعی پلیس جمهوری اسلامی ایران، انجام شد. در این پژوهش از رویکرد کیفی و روش نظریه زمینه ای (گرندد تئوری) مبتنی بر الگوی استراوس و کوربین برای دستیابی به اهداف پژوهش استفاده شد. در این مطالعه با 17 متخصص، مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد و نتایج براساس روش شناسه گذاری استراوس و کوربین (2008)، تحلیل شد. نتایج مصاحبه ها بیانگر 10 مقوله اصلی، 109 زیرمقوله و 41 مفهوم اولیه بود. مقولات اصلی شامل صیانت از پلیس، بازنمایی رسانه ای مطلوب، ارتقا کارآمدی در کاهش جرائم و تامین امنیت، انگیزش و رفاه کارکنان، تجهیزات و هوشمندسازی، حرفه ای گری، رهبری در حوزه اجتماعی، مقبولیت اجتماعی، رضایت شغلی و منزلت اجتماعی ارتقا یافته، است. مفهوم محوری به دست آمده در این پژوهش، حرفه ای گری بود. درنهایت الگوواره ارتقا منزلت اجتماعی پلیس جمهوری اسلامی ایران به صورت شماتیک به دست آمد. نتایج این پژوهش نشان می دهد منزلت اجتماعی پلیس از برهم کنش مولفه ها و متغیرهای فراوانی حاصل می شود و در خلا یا با روش تک عاملی، امکان دستیابی به آن وجود ندارد. این پژوهش نشان داد در کنار تغییر در فرهنگ و شیوه ارائه خدمت سازمانی، باید به تعاملات اجتماعی متقابل پلیس و بازنمایی رسانه ای پلیس توجه شود. درنهایت توجه به خانواده کارکنان پلیس، موضوع مهم دیگری است که درنهایت معما را تکمیل می کند.