تاثیر تمرین هوازی و مکمل بربرین بر بیان ژن گیرنده دوپامین 4 و CREB در بافت قلب موش های ماده در دوره ترک مت آمفتامین

مت آمفتامین سبب افزایش رهایش دوپامین از پایانه های عصبی می شود. اتصال دوپامین به گیرنده های دوپامینی باعث افزایش فسفوریلاسیون پروتئین متصل شونده به عنصر واکنش دهنده به آدنوزین مونوفسفات حلقوی (CREB) و تغییر رونویسی ژنهای پایین دستی می شود. هدف این پژوهش بررسی تاثیر القاء مت آمفتامین و پس از آن به کارگیری تمرین هوازی و بربرین بر بیان ژن گیرنده دوپامین 4 و CREB در بافت قلب موش های ماده در دوره ترک مت آمفتامین می باشد.

سر موش صحرائی به طور تصادفی به 5 گروه کنترل، مت آمفتامین، مت آمفتامین + فعالیت هوازی، مت آمفتامین + بربرین، مت آمفتامین + فعالیت هوازی+ بربرین تقسیم بندی شدند. تزریق درون صفاقی مت آمفتامین 10 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 5 روز انجام شد و در دوره ترک به مدت 4 هفته تمرین هوازی و همزمان مصرف بربرین 100 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت محلول در آب آشامیدنی در نظر گرفته شد. برای سنجش بیان ژن ها از روش Real Time PCR استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون T مستقل و آزمون کروسکال والیس و نرم افزار SPSS24 در سطح 05/0 استفاده شد. کد اخلاق در پژوهش با شماره IR.IAU.SHAHROOD.REC.1402.015 دریافت گردید.

نتایج نشان داد مصرف مت آمفتامین سبب افزایش غیرمعنادار (97 درصدی) بیان CREB و کاهش غیرمعنادار (52 درصدی) گیرنده دوپامین 4 نسبت به گروه کنترل شد (P>0.05). اجرای مداخلات در دوره ترک همچون مصرف بربرین به تنهایی و در ترکیب با تمرین هوازی، به ترتیب اثرات افزایشی و کاهشی غیرمعنادار بر بیان ژن گیرنده دوپامین 4 و CREB در بافت قلب موش های معتاد به مت آمفتامین ایجاد کرد (P > 0.05).

القاء کوتاه مدت مت آمفتامین، تغییر چندانی در بیان ژن های گیرنده دوپامین 4 و CREB در قلب ایجاد نکرد. لذا این ژن ها در اثر مداخلاتی همچون بربرین و ورز