برسی مقایسه ای تکنیک فلپ کرونالی با یا بدون کاربرد ژل EDTA در درمان تحلیل لثه

تاکنون فنون جراحی متعددی جهت پوشش سطوح عریان ریشه معرفی شده اند. به همین جهت هدف از مطالعه حاضر بررسی مقایسه ای فلپ کرونالی با یا بدون کاربرد ژل اتیلن دی آمینوتترا استیک اسید در درمان تحلیلهای لثه ای می باشد.
این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی است به صورت Split-Mouth و تصادفی و در یک دوره سه ماهه طراحی شده است. به همین منظور تعداد 25 بیمار با دامنه سنی 17-60 سال که دارای یک جفت تحلیل لثه ای در سمت باکال به عمق حداقل دو میلی متر می باشند در این مطالعه شرکت داده شدند. روش جراحی به منظور پوشش سطوح عریان ریشه، تکنیک کرونالی فلپ بود که برای هر دو ناحیه تحلیل در یک جلسه انجام می شد. فقط در یکی از نواحی که به طور تصادفی انتخاب شده بود، از ژل EDTA (24% و 7=pH) نیز استفاده گردیده. (گروه آزمون 25=n). اندازه گیری های کلینیکی شامل ارزیابی وضعیت بهداشت دهان، عمق تحلیل (RD)، پهنای تحلیل (RW) ارتفاع بافت کراتینیزه (HKT)، عمق پروب (PD) و حد چسبندگی (PAL) و همچنین تهیه فتوگراف ها قبل از عمل و 1-3 ماه بعد از عمل جراحی انجام پذیرفت. اطلاعات بدست آمده از بیماران مرتب شده و به صورت متوسط ± انحراف از معیار بیان شدند و با استفاده از آزمونهای t- student و t-2 Paired و آنالیز واریانس مشاهدات تکراری (ANOVA) بررسی شدند.
سه ماه بعد از درمان، در هر دو گروه درمانی پوشش سطوح عریان ریشه و افزایش حد چسبندگی به طور متوسط چشمگیری مشاهده شد. متوسط متغیر RD در گروه آزمون از 2.73 میلی متر به 0.53 میلی متر و در گروه کنترل از 2.39 میلی متر به 0.79 میلی متر کاهش یافت که معادل میزان پوشش به ترتیب 79% و 68% بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نشد. (0.13=P). همچنین در مورد سایر متغیرهای این مطالعه، آنالیز آماری اختلاف معنی داری را بین دو گروه بجز در مورد PAL((P=0.004 کاربرد ژل EDTA به همراه کرونالی فلپ جهت پوشش سطوح عریان ریشه دارای تاثیر واضح و مشخصی نسبت به تکنیک فلپ کرونالی به تنهایی نمی باشد.