مقایسه میزان بی دردی در سیر زایمان در دو روش اسپانیان (با استفاده از سوفنتانیل) و اپیدورال (با استفاده از بوپوواکائین و لیدوکائین)

چکیده:
سابقه و هدف
زایمان نوعی فرآیند فیزیولوژیک دردناک است که از گذشته تاکنون روش های مختلفی جهت مقابله با آن مطرح شده است. انواع مهارهای عصبی تحت عنوان بی دردی ناحیه ای(Regional analgesia) برای تسکین درد در طول مراحل زایمان مطرح شده است که از شایع ترین روش ها می باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه اثرات دو روش بی دردی اسپاینال و اپی دورال در میزان بی دردی و سیر زایمان می باشد.
مواد و روش ها
این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی می باشد که در سال 1382- 1381 در بخش زایمان بیمارستان زنان فاطمیه شهر همدان انجام شد. 120 خانم حامله ترم شکم اول و دومی را که در فاز فعال زایمانی بودند در دو گروه 60 نفره تحت بی دردی اسپاینال با سوفنتانیل و بی دردی اپی دورال با بوبیواکائین و لیدوکائین قرار داده و سپس مدت بی دردی و سیر زایمان به این ترتیب بررسی شد که پس از تزریق دارو در دقایق 1-5-15-30 و سپس هر 30 دقیقه به کنترل علایم حیاتی مادر پرداخته، ضربان قلب جنین هر 15 دقیقه کنترل شده، معاینه واژینال مادر هر یک ساعت انجام شده، 4 ساعت بعد از زایمان از نظر دفع ادرار و یک هفته پس از زایمان از نظر سردرد و کمردرد بررسی صورت گرفته است.
هر دو گروه از نظر دموگرافیک، دفعات بارداری و زایمان مشابه هم بودند و از نظر نمره بندی درد (بر اساس VAS)، طول مدت مرحله اول و دوم زایمان، روش زایمان، برای مصرف اکسی توسین و زجر جنینی تفاوت معنی دار نداشتند.
یافته ها
از نظر شدت درد با استفاده از معیار VAS، متوسط احساس درد 1.68 در گروه اسپاینال و میانگین طول مدت بی دردی در روش بی دردی اسپاینال 42+ 109 دقیقه و در یک بار تزریق اپی دورال 4.2= 73.5 و متوسط احساس درد 1.69 می باشد که اختلاف معنی داری را نشان نمی دهد.
استنتاج
از این مطالعه می توان به این نتیجه رسید که از آن جا که انجام تکنیک اپی دورال مشکل است و نظارت دقیق و حضور مستقیم متخصص بی هوشی را می طلبد نیاز به تکرار مقدار دارو دارد، می توان روش اسپاینال را جایگزین مناسبی برای روش اپی دورال دانست. روش بی دردی اسپاینال ساده تر، کم هزینه تر و عملی تر بوده، بی دردی مطلوبی را ایجاد می نماید.
زبان:
فارسی
صفحات:
32 تا 37
لینک کوتاه:
magiran.com/p346732 
دانلود و مطالعه متن این مقاله با یکی از روشهای زیر امکان پذیر است:
اشتراک شخصی
با عضویت و پرداخت آنلاین حق اشتراک یک‌ساله به مبلغ 1,390,000ريال می‌توانید 70 عنوان مطلب دانلود کنید!
اشتراک سازمانی
به کتابخانه دانشگاه یا محل کار خود پیشنهاد کنید تا اشتراک سازمانی این پایگاه را برای دسترسی نامحدود همه کاربران به متن مطالب تهیه نمایند!
توجه!
  • حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران می‌شود.
  • پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانه‌های چاپی و دیجیتال را به کاربر نمی‌دهد.
In order to view content subscription is required

Personal subscription
Subscribe magiran.com for 70 € euros via PayPal and download 70 articles during a year.
Organization subscription
Please contact us to subscribe your university or library for unlimited access!