تاثیر مقدار و زمان مصرف نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه گندم رقم زاگرس در شرایط دیم

به منظور بررسی کود نیتروژن و تقسیط کود در گندم، این آزمایش در مزرعه دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در سال زراعی 79-1378 انجام گردید. تیمارها شامل پنج مقدار نیتروژن: N5=120, N4=90, N3=60, N2=30, N1=0 کیلو گرم نیتروژن خالص در هکتار و چهار زمان مصرف: تماما در زمان کاشت: T1، دو سوم در مرحله پنجه زنی + یک سوم در زمان کاشت: T2، دو سوم در مرحله ساقه رفتن + یک سوم در زمان کاشت: T3، یک سوم در مرحله ساقه رفتن + یک سوم در مرحله پنجه زنی + یک سوم در زمان کاشت: T4 بودند. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار به اجرا در آمد. نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش مصرف نیتروژن، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک به صورت منحنی درجه 2 افزایش یافتند. بیشترین عملکرد دانه و بیولوژیک مربوط به تیمار N4 به ترتیب با 4521 و 10386.6 کیلوگرم در هکتار بود. افزایش عملکرد دانه در سطوح بالاتر نیتروژن به دلیل تاثیر مثبت آن بر تعداد سنبله در متر مربع و تعداد دانه در سنبله بود. تاثیر زمان های مصرف نیتروژن بر روی برخی از صفات مانند ارتفاع گیاه، وزن هزار دانه و تعداد سنبله در متر مربع در سطح احتمال 5 درصد معنی دار گردید.