مقایسه تغییرات برخی مولفه های سیستم تنفسی با گذشت زمان در تنفس خود به خودی و کنترل شده حین بیهوشی عمومی اطفال

ریه اطفال نسبت به بالغین، کمپلیانس کمتر و قفسه سینه آنها کمپلیانس بیشتری دارد. هم چنین تعداد آلوئول ها و فیبرهای با توئیچ آهسته کمتر بوده و مجاری هوایی باریک تر و اتساع پذیرتر می باشند. از طرف دیگر هوشبرهای استنشاقی حین تنفس خود به خودی با تضعیف تنفس و کاهش حجم جاری می توانند باعث بروز میکروآتلکتازی، کاهش کمپلیانس ریه و افزایش کار تنفس گردند. انجام تهویه کنترله احتمالا می تواند مانع از این سلسله وقایع شود. در این مطالعه تغییرات سیستم تنفسی حین تنفس خود به خودی و کنترله تحت بیهوشی استنشاقی مورد مقایسه قرار می گیرد.
این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 60 کودک 6 ماه تا 6 سال IASA و II، کاندیدای عمل جراحی اندام و قسمت تحتانی شکم، صورت گرفت. بیماران پس از پره مدیکاسیون به وسیله 0.1 میلی گرم بر کیلوگرم میدازولام وریدی، به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در گروه اول القا و نگهداری بیهوشی به وسیله هالوتان و با تنفس خود به خودی و در گروه دوم القا وریدی با تنفس کنترله و نگهداری بیهوشی با هالوتان انتخاب گردیدند. متغیرها شامل ضربان قلب، فشار خون، درجه اشباع هموگلوبین از اکسیژن، تعداد تنفس، حجم جاری بازدمی و حرارت، قبل از القا بیهوشی تا پایان عمل، اندازه گیری و ثبت گردید و کمپلیانس های دینامیک و استاتیک محاسبه شد. یافته های پژوهش با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس و تی دانش آموزی و مربع کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
بیماران در گروه تنفس خود به خودی نسبت به کنترله، تعداد تنفس و EtCO2 بیشتر و مدت زمان بیدار شدن کمتری داشتند (P<0.05). بین میانگین توتال ضربان قلب، فشار خون سیتولیک، فشار خون دیاستولیک، حرارت، فشار مثبت دمی، PltIP و کمپلیانس های دینامیک و استاتیک پس از القا بیهوشی، در دو گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت.
از نظر کمپلیانس ریه، فشارهای راه هوایی و حرارت، اختلاف معنی دار آماری بین دو گروه وجود نداشت و این مطالعه نتوانست بروز تفاوت قابل ملاحظه ای در مولفه های سیستم تنفسی بین دو گروه در اعمال جراحی با طول مدت کمتر از یک ساعت را اثبات نماید. بنابراین احتمالا میکروآتلکتازی حتی در صورت بروز در این محدوده زمانی فاقد اهمیت کلنیکی می باشد.