بررسی فراوانی عفونت های گرم منفی و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها در بیمارستان لقمان حکیم سال 1382

مشکل مقاومت به آنتی بیوتیک ها در سراسر دنیا وجود دارد و گزارشات متفاوتی در این زمینه از بیمارستانهای مختلف دنیا ارایه شده است. شناخت الگوی مقاومت و حساسیت میکروارگانیسم ها، خصوصا باکتری های گرم منفی، نسبت به آنتی بیوتیک ها در هر بیمارستان، در انتخاب مناسب و صحیح آنتی بیوتیک و کنترل عفونتها، از جمله عفونتهای بیمارستانی، نقش موثری دارد. این تحقیق به منظور تعیین طرح مقاومت انواع میکروارگانیسم های گرم منفی جدا شده در بیمارستان لقمان حکیم طی سال 1382 انجام گرفت.
روش تحقیق، توصیفی و تکنیک آن، مشاهده ای بود. کلیه نمونه های خون، ادرار، خلط، ترشحات لوله تراشه، زخم و ضایعات پوستی و مایع مغزی نخاعی مربوط به بیماران در شرایط مناسب به آزمایشگاه فرستاده و بعد از انتقال به محیط کشت مربوطه نگهداری شد. سپس نتایج آنتی بیوگرام دیسک دیفیوژن (کربی و بائر) و با استفاده از جداول مخصوص قرائت گردید. در نهایت، با استفاده از برنامه نرم افزاری SPSS12 و روش های آماری توصیفی، نتایج زیر بدست آمد.
در این تحقیق نمونه های 1071 بیمار (585 مرد و 486 زن) بستری در بخش های مختلف، مورد بررسی قرار گرفتند. بیشترین موارد کشت مثبت مربوط به بخش ICU مسمومین (479 نفر، 45%) و از نمونه ادرار (533 مورد، 15%) بدست آمد. شایع ترین ارگانیسم های بدست آمده، اشریشیاکلی و کلبسیلا (هر کدام 384 مورد، 36%) بود. بیشترین مقاومت اشریشیاکلی به آمپی سیلین (89.1%)، کوتریموکسازول (56.5%) و بیشترین مقاومت کلبسیلا به آمپی سیلین (97.2%)، سفتازیدیم (70.2%) و توبرامایسین (64.8%) بود. همچنین مقاومت اشریشیاکلی به آمیکاسین (4.9%) کمتر از جنتامایسین (31.9%) بود.
آمار بالای مقاومت میکروارگانیسم هایی نظیر اشریشیاکلی و کلبسیلا و پسودومونا نسبت به آنتی بیوتیک های رایج آمپی سیلین، کوتریموکسازول، سفالوسپورین ها و آمینوگلیکوزیدها شاید به دلیل استفاده نابجا و ترکیب نامناسب از آنتی بیوتیکهای فوق باشد. بنابراین توصیه می شود حتی الامکان از مصرف بی دلیل آنتی بیوتیکها اجتناب شود.