بررسی شیوع TTV در بیماران همودیالیزی مزمن شهر تبریز در سال1384

TTV ویروس بدون پوشش با DNA تک رشته ای است که می توان آن را یکی از علل هپاتیت به دنبال انتقال خون دانست. این مطالعه با هدف تعیین شیوع این ویروس در بیماران همودیالیزی مزمن شهرستان تبریز در سال 1384 انجام گرفت.
این بررسی به صورت مقطعی (Cross- Sectional) در فروردین ماه 1384 روی کلیه بیماران همودیالیزی مزمن شهر تبریز و در سه مرکز همودیالیز آن اجرا شد. بعد از اخذ رضایت از بیماران و تکمیل فرم های اطلاعاتی شامل شاخص های جمعیت شناختی و سابقه پزشکی، نمونه های خونی بیماران با استفاده از روش semi-nested PCR از نظر TTV مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها با استفاده از آماره های توصیفی، مربع کای و T، با قبول مرز معنی داری روی p<0.05، تجزیه و تحلیل شد.
شیوع کلی سرمی TTV در 324 بیمار مورد مطالعه، (%95 CI:%6.1-%12.5) %9.3 محاسبه شد. 15 مورد (%4.6) از 324 بیمار دارای هپاتیت B HBS) آنتی ژن مثبت(و 66 مورد (%20.4) از 324 بیمار دارای آنتی بادی ضد HCV بودند. مثبت بودن آزمایش سرمی برای TTV، با سن ارتباط معنی داری داشت (p<0.018). هیچ ارتباط معنی داری بین سایر متغیرهای دموگرافیک، عفونت های ویروسی منتقله از خون، دفعات انتقال خون و سابقه پیوند کلیه با مثبت بودن TTV وجود نداشت.
نتیجه گیری و توصیه ها: در این مطالعه شیوع TTV به دست آمده در بیماران همودیالیزی نسبت به سایر مطالعات انجام شده در کشورهای دیگر پایین تر بود. تفاوت میزان شیوع TTV در مناطق مختلف، معیارهای متفاوت ورود بیماران، راه های انتقال TTV و تفاوت در پرایمرهای استفاده شده جهت تشخیص، می تواند بیان کننده علت وجود اختلاف در نتایج بدست آمده باشد.